وی در ادامه افزود: گروه درمانی و پزشکان ما نیز به این نتیجه رسیده‌اند که برای درمان موثر، بایستی بخش روانی و اجتماعی بیمار نیز در نظر گرفته شود. مطالعات بسیار زیادی حتی توسط پزشکان و پرستاران انجام شده است که نتیجه این تحقیقات بر درمان bio psychosocial یا همان درمان همزمان جسمی، روانی و اجتماعی تاکید می‌نماید. من هم به استناد این مطالعات و همچنین بر اساس تجربیات مداخله‌ای و تحقیقاتی خود، معتقدم این نگاه می‌بایست در درمان سرطان کودک به طور جدی دنبال شود.
این عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی درباره تاثیر نوع نگاه مددکاری اجتماعی در درمان خاطر نشان کرد: نگاه مددکار اجتماعی وقتی در کنار کادر درمان قرار می‌گیرد می‌تواند در مراحل درمانی از جمله تشخیص بسیار کمک‌کننده باشد. یکی از مهم‌ترین مواردی که توسط سایر حرفه‌های درگیر در گروه درمانی مغفول می‌ماند بحث مراجعه محوری و اهمیت دادن به کرامت انسانی است که این کار را مددکاران اجتماعی می‌توانند به نحو احسن انجام دهند.
وی تاکید کرد: در بحث مراجعه محوری و کرامت انسانی یکی از مهم‌ترین مسائل، بحث پذیرش و قبول موقعیت بیماری توسط فرد بیمار است. به علت نوع نگاه، تخصص و مشغله تیم پزشکی، آنها نمی‌توانند به این مسئله بپردازند و این مسئله بایستی توسط مددکار اجتماعی بررسی شود. همچنین مددکار بایستی با هماهنگی با روان‌شناس، به کاهش استرس کودک و خانواده او کمک کند تا افراد از ترس‌ها و ناامیدی‌های خود به سمت امید حرکت کنند.
عادلیان در پایان گفت: یکی از مهم‌ترین کارهایی که در مرحله تشخیص بیماری توسط مددکاراجتماعی بایستی صورت گیرد کمک به فرد است تا به جای فقط پرداختن به نگرانی‌های طبیعی خود و ماندن طولانی مدت در آنها به منابع امید روی آورد و این منابع را گسترش دهد.
