کسی که یک لقمه حرام بخورد، تا چهل روز عبادات او مقبول نیست. (سفینه البحار، ج 1ص 24)

نه فقط دعای او مستجاب نیست؛ بلکه عباداتش هم مقبول نیست؛ تا این اندازه اثر دارد.

سابقاً که اولیای الهی، مستجاب الدعوه بودند، کار می کردند، زحمت می کشیدند، ریاضت می کشیدند، از همه چیز می گذشتند. من حاضر نیستم از هیچ چیزم بگذرم و دلم هم می خواهد مستجاب الدعوه بشوم. قضیه کوسه و ریش پهن شده است. این که با هم جمع نمی شود.

هر چه می‌خواهی بخوری، مستجاب الدعوه هم می خواهی بشوی؟!