وی گفته است:

*معتقدم که با یک دولت کارآمد روبه‌رو نیستیم و بحران ناکارآمدی در دولت یک بحران جدی است. اینکه در زمان زلزله مردم به شخصیت‌های شناخته شده پول می‌دهند نشان می‌دهد که اعتمادشان به دست‌اندرکاران نظام را از دست داده‌اند. ازدست‌دادن اعتماد مردم بزرگ‌ترین زنگ خطر برای حاکمیت است و اگر این اعتماد بازسازی نشود نظام و دولت با چالش‌های جدی روبه‌رو خواهند شد.

* اگر امید را از هر جامعه‌ای بگیرید دیگر این جامعه چیزی برای گفتن و شنیدن ندارد. میزان امید در جامعه ما بسیار پایین است و کسی نمی‌تواند این موضوع را قبول نداشته باشد.

*حیات و نشاط سیاسی هم این روزها در کشور ما دیده نمی‌شود. گویی ما در حال توسعه فرهنگ غم و غصه هستیم. حتی مطبوعات ما هم به این شرایط دچار شده‌اند. این روزها نه در مطبوعات و نه دولت پمپاژ نشاط و شادابی را نمی‌بینیم. انگیزه‌ها کاهش پیدا کرده است و در شرایطی که همه باید کار کنند و مشکلات اقتصادی با ایجاد شغل حل شود همه از بین رفته است و کسی نیست که به اینها رسیدگی کند.
* چرا احزاب ما مورد مشورت قرار نمی‌گیرند؟ احزاب در کشور ما همواره غریب بوده‌اند. چگونه می‌توان این غربت احزاب را تعریف کرد؟ برداشت من این است که احزاب شاهد نابودی خودشان هستند زیرا مورد توجه قرار نمی‌گیرند. احزاب به‌عنوان یک رکن قدرتمند مورد توجه قرار نمی‌گیرند. و به‌عنوان یک شیء لوکس دیده شده‌اند درحالی‌که می‌توانند تجلی قدرت ملی باشند و باید مورد مشورت قرار بگیرند.

*بدون شک نمی‌توانیم با این تظاهرات‌ رفتار خشن داشته باشیم. این تظاهرات نمادی از اعتراضات مردم است. بی‌شک ما باید به خشونت نه و به مطالبات مردم آری بگوییم. گاندی در حاکمیت متبلور هند به مردم اعلام کرد که به مطالبات مردم خوش‌آمد، به آزادی مردم آری و به خشونت نه می‌گوییم.

*دولت باید سعی کند تا از نظرات نخبگان استفاده کند. نخبگان جامعه هم مطبوعات و احزاب هستند. باید با مردم صادقانه صحبت کرد. اگر امروز به مردم گفته شود پوزش می‌خواهیم بهتر از این است که بعدا گفته شود صدای اعتراض‌شان شنیده شده است.

*مردم همچنین باید به یاد داشته باشند که خارجی‌ها در حال سوءاستفاده هستند باید هوشیار باشند و نگذارند راه اعتراضات مدنی بسته شود. آنهایی که دنبال خشونت هستند روی کاخ عاج‌شان نشسته‌اند و حسی نسبت به واقعیت‌های جامعه ندارند. و آنها به دنبال فروپاشی اعتماد هستند. درحالی‌که نه ایران را می‌شناسند و نه میزان قدرت مردم ایران را می‌دانند. اگر لازم باشد مردم به خیابان‌ها می‌آیند و حاضر نیستند نسبت به نظام از خودشان تردید نشان دهند. در روزهای آینده خواهیم دید میلیون‌ها مردم به خیابان‌ها خواهند آمد و نمادی از وحدت را نشان خواهند داد. باید بدانیم که وحدت با انتقاد و هیچ تناقضی ندارد.