حسن قندهاری در گفت‌وگو با فارس، در ارتباط با علائم تنگی کانال نخاعی کمری اظهارداشت: تنگی کانال نخاعی کمری بر اساس اینکه محل آناتومی درگیر در کدام مهره باشد و میزان درگیری در یک مهره یا مهره های متعدد باشد و همچنین بسته به اینکه کدام یک از انواع تنگی رخ داده متفاوت است.
وی افزود: ممکن است تنگی کانال نخاعی شدید یا خفیف باشد و علائم بروز کند یا علامتی دیده نشود. در تنگی کانال نخاعی در ناحیه کمری ممکن است با کمر درد رو به رو شوید.
متخصص ارتوپدی ادامه داد: البته بسیاری از بیماران نیز کمر درد را تجربه نمی‌کنند و علائم ناشی از تنگی کانال نخاعی را به مشکلات مربوط به پاها و گرفتگی های عضلانی نسبت می دهند در حالی که مشکل اصلی در ناحیه کمری است.
فوق تخصص ستون فقرات عنوان کرد: شایع ترین علامت تنگی کانال نخاعی در ناحیه کمری بروز درد مختصر در کمر همراه با درد تیر کشنده به باسن، ران، زیر زانو و ساق پا همراه با احساس گز گز، مور مور، سوزن سوزن شدن است. این علائم در هنگام ایستادن یا راه رفتن تشدید می شود.
وی گفت: بیمار در ابتدا درد چندانی حس نمی‌کند اما وقتی زمان ایستادن یا راه رفتن طولانی تر می شود؛ درد شدیدتر و غیر قابل تحمل می شود تا جایی که فرد را مجبور به نشستن یا دراز کشیدن می کند.
قندهاری اظهارداشت: این افراد برای کاهش درد خود نشسته و خود را به جلو خم می‌کنند چراکه خم شدن به جلو باعث باز شدن سوراخ های فورامین (سوراخ های خروجی عصب در دو طرف مهره ها) و برداشته شدن فشار از روی ریشه های عصبی می‌شود.
فوق تخصص ستون فقرات افزود: در بسیاری از موارد به دنبال این علائم به علت ضعف و بی حالی در پاها و مور مور شدن، این افراد بعد از چند دقیقه راه رفتن مجبور به لنگیدن می‌شنود که ممکن است با حس سوزش و گزگز در پاها همراه شود. در این نوع از لنگیدن که لنگش نروژنیک نام دارد، بیمار برای مقابله با درد ناشی از آن مجبور به نشستن و یا خم شدن به جلو است.
وی بیان داشت: از آنجا که بسیاری از این بیماران مسن هستند ممکن است به نوع دیگری از لنگیدن که ناشی از ارتریواسکلروز عروق است، مبتلا باشند. این نوع از لنگیدن که لنگش عروقی نام دارد نباید با لنگش نوروژنیک اشتباه گرفته شود.
قندهاری گفت: این بیماران در موارد شدیدتر و یا با پیشرفت علائم ممکن است با اختلال در کنترل ادرار و مدفوع روبرو شوند. در این وضعیت ممکن است بیمار با احتباس ادرار یا مدفوع و یا احساس نیاز به دفع مداوم ادرار و مدفوع رو به رو شود تا جایی که دفع ادرار به صورت قطره قطره و خارج از کنترل می‌شود.
این متخصص ارتوپدی خاطرنشان کرد:همچنین ممکن است فشار بر ریشه‌های عصبی باعث اختلال در فعالیت حرکتی عصبی عضلات شده تا جایی که بیمار نتواند مچ پای خود را بالا بیاورد. این موارد یک اورژانس ستون فقرات محسوب شده و باید به صورت اورژانسی برای معاینه و درمان اقدام کند.
