به گزارش ایسنا، در قوانین اولیه فوتبال نیاز به حضور فوتبالیستی که با دستانش مانع ورود توپ به دروازه شود دیده نمی‌شد. در ادامه این نیاز احساس شد و برای اولین بار در سال ۱۸۷۱ از این قانون بهره بردند. در آن زمان فوتبال تنها در بریتانیا بازی نمی‌شد و به دیگر کشورها نیز راه پیدا کرده بود.
با گذشت زمان برای حفاظت بیشتر از دروازه‌ها حضور دروازه‌بان اجباری شد. این اتفاق در سال ۱۸۷۵ رخ داد. در آن زمان تنها از دو دیرک به عنوان دروازه بهره می‌بردند که در سال ۱۸۹۱ استفاده از تور دروازه برای بازی‌های رسمی به یک قانون تبدیل شد. به مرور برای خطاهای شدید در محوطه جریمه نقطه پنالتی نیز قرار داده شد. قوانین مخصوص به دروازه‌بان‌ها را از سال ۱۸۷۸ به کار گرفتند. دروازه‌بان اجازه داشت توپ را با دست در خارج از محوطه جریمه دریافت کند اما در سال ۱۹۱۲ این قانون تغییر کرد و به شکل امروزی درآمد. تنها دروازه‌بان در محوطه جریمه می‌تواند توپ را با دست مهار کند و بیرون از آن مانند دیگر بازیکن‌ها خواهد شد و باید با پا کار کند.
خاص بودن دروازه‌بان‌ها با گذشت زمان به یک بخش محبوب در جهان فوتبال تبدیل شد. تنها و صبور بودن آنها در زمان‌هایی که توپی به سمت دروازه‌شان نمی‌رفت و یا واکنش‌های سریع و فوق‌العاده‌شان در زمانی که باید وارد بازی می‌شدند آنها را به یک مهره خاص تبدیل کرده بود.
نخستین دروازه‌بانی که به شهرت رسید گاردنر اسکاتلندی بود. او توانست در دهه هفتاد کاپیتان تیم ملی کشورش شود. با این حال هیچ دروازه‌بانی مانند ریکاردو سامورا به شهرت دست نیافت.
دروازه‌بان‌ها یک امتیاز مثبت داشتند و می‌توانستند نسبت به دیگر بازیکن‌ها مدت زمان بیشتری در میادین حضور داشته باشند چون کمتر آسیب می دیدند و در بازی دخالت داشتند. به همین خاطر نخستین فوتبالیستی که توانست پنج جام جهانی را تجربه کند یک دروازه‌بان بود. کارباخال مکزیکی در جام‌های جهانی ۱۹۵۰ برزیل، ۱۹۵۴ سوئیس، ۱۹۵۸ سوئد، ۱۹۶۲ شیلی و ۱۹۶۶ انگلیس حضور داشت.
تا به امروز تنها یک دروازه‌بان توانسته است برنده توپ طلا شود. او لئو یاشین روسی است. در سال ۱۹۶۳ یاشین سطح دروازه‌بان‌ها را بالا برد، بیشتر از دروازه خارج می‌شد و تقریبا کل محوطه جریمه را در اختیار داشت. او اعتراف کرد در کودکی تحت بازی‌های سوکولف قرار گرفته است.
آبل رسینو اسپانیایی که در دهه ۸۰ و ۹۰ در اتلتیکومادرید بازی می‌کرد رکورد کلین شیت را در آن زمان به خود اختصاص داد. او ۱۲۷۵ دقیقه دروازه‌اش را بسته نگه داشت. این رکورد در دقیقه ۳۰ هفته دوازدهم فصل ۱۹۹۰-۹۱ لالیگا پس از گلزنی کلودیو در مایورکا آغاز شد و در هفته بیست و هفتم (۱۷ مارس ۱۹۹۱) با گلزنی لوییس انریکه به پایان رسید. انریکه با پیراهن اسپورتینگ رکورد رسینو را شکست. ۱۲۷۵ دقیقه میان دو گلی که دروازه‌بان اسپانیایی دریافت کرد فاصله وجود داشت. او رکورد جهان را شکست و نامش را در کتاب گینس به ثبت رساند. با وجود این که کلین شیت رسینو باعث شد امتیازات زیادی به اتلتیکو برسد روخی بلانکو نتوانست قهرمان لالیگا شود و بارسلونا فاتح این رقابت‌ها شد. آن فصل نخستین حضور تیم رویایی یوهان کریوف بود.
