در روزهای اخیر و بخصوص بعد از اعلام بودجه ۹۷موجی از انتقادات نسبت به دولت و شخص روحانی شکل گرفت. هر چند این موج که همچنان به قوت خود باقی است حاکی از ناامیدی مردم از تدبیر دولت مستقر است اما نوع انتقادات و منشا آنها تفاوت ذاتی و اساسی دارند. با نگاه به خواستگاه و جنس انتقادات، صریحاً می توان منتقدین را به دو دسته مردمی و غیر مردمی تقسیم کرد. گروهی از منتقدین که شامل غالب جریان موسوم به اصلاحطلب، بازیگران و فوتبالیست ها می شود معتقدند که دکتر روحانی در وعده های خودبه "مردم" صادق نبوده و ادامه این روند باعث سرخودردگی بیش از پیش مردم و تجدید نظر آنان در انتخابات آینده خواهد شد!

وقتی از آنها سوال می شود که وعده های دولت دقیقا چه بوده که در تحقق آن خلف کرده است، غالبا به مسئله ورود زنان به ورزشگاه! (بخوانید ورود مهناز و بهناز و پریناز)، حصر و افزایش عوارض خروج از کشور اشاره می کنند! اما بانگاه به مطالبات به حق اکثریت مطلق مردم می بینیم که هیچ تناسبی بین مطالبات قشر عظیم مردم و مطالبات گروه پشیمان عافیت طلب وجود ندارد. در حقیقت می توان گفت "مردم"ی که آنها از سرخورگی شان به دلیل محقق نشدن مطالباتشان دم می زنند با "مردم"به معنای واقعی تفاوت اساسی دارد. اما این خودمردم پنداری قشر پشیمان، ناشی از همان خوی خودبرتربینی است که در بزنگاه های مختلف در قالب ژن خوب و آی کیوی بالا خود را نشان داده است.

در دوره ای آن سیاستمدار می گفت: مردم تهران به دلیل رای دادن به روحانی با فرهنگ تر از شهرستانی ها هستند! آن بازیگر مشهور مردم را رعایایی تن پرور خطاب می کرد که نهایت خواسته شان یک کیسه برنج است! و از اینکه دولت شرایط گشت و گذارهای خارجی با ایرباس را با کاستن از بودجه عمومی برای او و هم کیشانش فراهم کرده مستانه بر سر مردم نعره می زد.

این چند مورد تنها مشتی از خروار نگاه های از بالا به پایین این جماعت همیشه ناراضی بود. وقتی ژن خوب و آی کیوی بالا فصل ممیزه یک گروه با مردم شد طبیعتا مطالبات و دغدغه های آنها نیز از اساس متفاوت با مردم خواهد بود. با نگاه به مطالبات واقعی مردم و مردم به معنای واقعی و تطبیق با خواسته های قشر خودمردم پندار متوجه تفاوت فاحش نوع نگاه ها و مطالبات خواهید شد.

در شرایطی که مردم با مشکلات عدیده و بعضاً بی سابقه ای چون رکود، بیکاری، گرانی، فسادهای اقتصادی و اجتماعی، عدم تناسب دخل و خرج خانواده ها، سیر نزولی ازدواج و صعودی طلاق، تعبیر نشدن رویاهای برجامی و افزایش تحریم ها و تهدیدهای امنیتی روبرو هستند و بیم و یاس ها از تدبیر بودجه ۹۷ به دلیل کاهش بودجه خدمات عمومی و نهادهای حمایتی چون کمیته امداد، توقف طرح های عمرانی، افزایش قیمت حامل های انرژی و حذف ۳۰میلیون یارانه بگیر و ... به اوج رسیده عده ای از حامیان سینه چاک و سابق رییس جمهور از میان تمام مشکلات مردم تنها افزایش عوارض خروج از کشور را دیدند. این افراد با این که تمکن مالی بسیار بالا و بعضاًدرآمد میلیاردی هم دارند صرفا بخاطر ضرر ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزارتومانی (که پول خورد آنها هم نیست) از رای خود به روحانی پشیمان شدند و "کمپین پشیمانی" راه انداختند.

در این مسئله حرف ها و گفتنی های بسیاری نهفته است که شاید بتوان با سخنی ازمولا علی ع حق مطلب را ادا کرد.
امام علی ع در نامه خود به مالک اشتر (نامه 53نهج البلاغه) می فرمایند:
". . .همانا خشم عمومی مردم، خشنودی خواص را از بین می برد، اما خشم خواص را خشنودی مردم بی اثر می کند. خواص جامعه، همواره بار سنگینی را بر حکومت تحمیل می کنند، زیرا در روزگار سختی یاریشان کمتر، و در اجرای عدالت از همه "ناراضی تر" و در خواسته هایشان پافشارتر، و در عطا و بخشش ها کم سپاس تر ، و به هنگام منع خواسته ها دیر عذرپذیرتر و دربرابر مشکلات کم استقامت تر می باشند. در صورتی که ستون های استوار دین و اجتماعات پرشور مسلمین و نیروهای ذخیره دفاعی عموم مردم هستند"