به گزارش بهداشت نیوز: اغلب افراد می توانند نام مکانی را ببرند که از نظر احساسی با آن پیوند دارند. با این حال، ما نسبت به اینکه یک محیط چگونه و چه میزان بر احساسات، هویت وجودی و شرایط روانی ما اثر گذار است بی اطلاع هستیم. روان شناسان برای توضیح ارتباط عاطفی انسان با محیط از مفهومی با عنوان «توپوفیلیا» یاد می کنند. این مفهوم در واقع، به تجربه و درک افراد از یک مکان خاص اشاره دارد؛ مکانی که نه تنها در آن راحت هستند بلکه احساس امنیت نیز می کنند.
علاقه انسان به یک مکان، خواه خانه ای باشد که سراسر عمرش را در آنجا زندگی کرده؛ خواه زمین بازی دوران کودکی او باشد، حتی می تواند باعث انتقال احساسات و عواطف شما به دیگران شود. به همین خاطر، هر نوع جابجایی می تواند به یک واقعه متأثر کننده تبدیل شود و فشار روانی برای فرد ایجاد کند. علاوه بر این، افرادی که ارتباط عاطفی با محیط زندگی خود دارند، نه تنها احساس رضایت بیشتری در زندگی دارند بلکه نسبت به آینده کمتر نگران هستند.
محیط فیزیکی ما تأثیر به سزایی در خلق معنا و سازمان دهی زندگی ما ایفا می کند؛ چراکه این مکان بخشی مهم از هویت ما است که نقشی انکار ناشدنی در تعریف ما از خودمان ایفا می کند. به عبارت دیگر، خانه فراتر از یک مکان یا حتی شی‌ء به یک فرد اثرگذار در زندگی ما بدل می شود که به شکلی باور نکردنی موجب امنیت روانی ما می شود.
چنین احساسی، بر انتخاب افراد هنگام تعطیلات اثر مستقیم دارد. به شکلی که بعضی افراد به هیچ وجه حاضر به ترک محیطی که به آنها امنیت و آسایش می بخشد نیستند. موضوعی که به ترس یا حتی میزان خطرپذیری افراد هم ارتباط چندانی ندارد؛ چراکه برای این گروه خانه مانند عزیزی است که دوری از آن خلأ عاطفی بزرگی محسوب می شود.
