بخشی از این گفت وگو را می خوانید:

ماجرا از چه قرار بود؟

بنده در این قضیه نیز همچون همیشه سعی داشتم نقش مصلح را ایفا کنم. بنابر این پس از نطق آقای صادقی مراجعه کرده و تاکید داشتم دوستان مسائلی را مطرح کنند که حساسیت‌برانگیز نباشد و وفاق عمومی در مجلس را برهم نزند. بماند که حرف حق باید مطرح شود و ما هم از بیان مطالب حق و حقیقت استقبال می‌کنیم و اگر لازم است بر برخی پنهان‌مانده‌ها، نورافکن تابانده شده و ناگفته‌ها آشکار شود، باید این مهم را عملی کنیم اما نباید اجازه دهیم موضع‌گیری‌های رودررو صورت بگیرد.

باتوجه به اینکه آنچه آقای نقوی‌حسینی قصد بیان آن را داشت، پیش‌تر از سوی آقای ادیانی‌راد، نماینده اصولگرای قائمشهر به‌‎صورت کاملا مودبانه بیان شده بود و نیز از آنجا که لحظاتی قبل نقطه‌نظرات خود را با آقای صادقی در میان گذاشته بودم به سمت آقای نقوی حسینی رفتم تا بگویم که لزومی به تکرار مکرر آن‌چه آقای ادیانی‌راد گفته‌اند، نیست و مراجعه شما به سمت هیات رییسه موجب تشنج در صحن می‌شود. بنابراین بهتر است درحال حاضر صرف‌نظر کرده و بعدا نکات مدنظرش را تذکر دهد که این مساله منجر به ناراحتی آقای نقوی‌حسینی شد و جمله‌ای به من گفت که من هم متاسفانه ناراحت شده و جمله‌ای به ایشان گفتم اما نهایتا از یکدیگر عذرخواهی کردیم و ماجرا ختم به خیر شد. به هر حال هدفم برقراری ثبات و صلح و آرامش در مجلس بوده و اگر عصبانی شده و موفق نشدم این هدف را به‌خوبی به انجام برسانم، به‌خاطر اینکه عصبانی شدم، عذرخواهی می‌کنم.

فارغ از این حواشی، به نظر می‌رسد آن‌چه صادقی به کنایه مطرح کرد، به نوعی انتقاد از نظارت استصوابی شورای نگهبان باشد؛ آیا نمایندگان نمی‌توانند نسبت به این مقوله یا به طور کلی عملکرد شورای نگهبان انتقاد کنند؟!

اتفاقا تاکیدم این است که بهتر بود آقای صادقی به‌جای این جمله گزنده که «مجلس عصاره فضائل شورای نگهبان است» مستقیما انتقاد خود را مطرح کرده و می‌گفت که به عنوان مثال ما به نظارت استصوابی شورای نگهبان منتقدیم. البته آقای صادقی حسن نیت دارد و بنده به این مساله آگاهی دارم اما فکر می‌کنم می‌توانیم با ادبیات فاخرتری نظرات‌مان را بیان کنیم.

شاید استفاده از این کنایه به‌خاطر آن بوده که بعضا نقد صریح کمتر تحمل می‌شود؟

مساله به طور کلی جریحه‌دار شدن احساسات جمعی است که با یکدیگر همکار بوده و در کنار هم کار می‌کنیم. همه ما نمایندگان در قانونگذاری و نظارت بر حسن اجرای قانون وظیفه داریم و هر چقدر با یکدیگر در امهات و مسائل کلی هماهنگ‌تر باشیم، بهتر می‌توانیم کار را به نتیجه برسانیم. این درحالی است که ما در بسیاری از امور با یکدیگر اتفاق‌نظر داریم و با این حساب نباید اجازه دهیم به سمت حواشی برویم. اعتقاد من این است که نباید حاشیه بر متن غلبه یابد.