صادق زیباکلام استاد دانشگاه و فعال سیاسی اصلاح‌طلب یادداشتی را در روزنامه اعتماد منتشر کرده که بخش‌هایی از آن را در ادامه می خوانید:
نارضایتی از دولت آقای روحانی چه در شهرستان‌ها و چه درتهران از اوایل سال تحصیلی خیلی پررنگ بود و این را در گردهمایی‌های دانشجویی می‌دیدم. حتی در اجتماعاتی که قبل از اینکه دانشگاه‌ها باز شوند، در تابستان و مناسبت‌های مختلف می‌رفتم، این امر قابل مشاهده بود. با شروع سال تحصیلی نارضایتی‌ها پررنگ‌تر شد.
بنده خیلی در دوران انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم برای حمایت از آقای روحانی کمپین کرده بودم. از این حیث خیلی در معرض انتقاد قرار می‌گرفتم. برخی من را متهم می‌کردند که قصد فریب رای‌دهندگان را داشته‌ام. در عین حال برخی هم معتقد بودند که صادقانه از مردم خواسته‌ام تا به آقای روحانی رای دهند و خودم هم فکر نمی‌کردم که آقای روحانی چنین عملکردی داشته باشد.
نخستین اما و اگرها، در فکر فرو رفتن‌ها و نارضایتی‌ها در جریان معرفی کابینه به وجود آمد؛ وقتی که آقای روحانی از اهل سنت، کردها و زنان در کابینه دعوت نکرد. این موج سرخوردگی آن زمان شکل گرفت.
همچنین در نخستین گفت‌وگوی تلویزیونی با مردم در آبان ماه اعتراضات مردم خیلی بیشتر شد. سخنرانی آقای روحانی در تلویزیون بسیار ناامید‌کننده بود و در این گفت‌وگو آقای روحانی وارد مشکلات و مسائل واقعی و جدی جامعه نشد. این روند ادامه داشت و با وجود اعتراضاتی که صورت می‌گرفت آقای روحانی هیچ واکنشی نشان نمی‌داد. گویی که او در مرکز این اعتراضات نبود و بسیار متکبرانه رفتار می‌کرد.
به تدریج شایعاتی مطرح شد که گویی آقای جهانگیری به حاشیه رانده شده و کارهای مهم دولت به دست آقایان واعظی، نوبخت و نهاوندیان افتاده است. این مساله مطرح شد که این سه تفنگدار استاندار‌ها و وزرا را تعیین می‌کنند و آقای جهانگیری نقش کمرنگی در دولت جدید دارد.
این صحبت در بین اصلاح‌طلبان مطرح شد که آقای جهانگیری چه باید بکند و باید اصلاح‌طلبان چه واکنشی در مقابل دولت داشته باشند. خیلی از اصلاح‌طلبان به سبب حمایت از دولت در معرض اتهام بودند. همچنین در میان رهبری اصلاح‌طلبان این سوال که «با روحانی چه باید کرد» طرح شد. به موازات طرح این پرسش گفته شد که بهتر است تا آقای جهانگیری در دولت نماند چون عدم محبوبیت دولت می‌تواند برای آقای جهانگیری مضر باشد.
برنامه اقتصادی آقای روحانی به گونه‌ای نبود که امید داشته باشیم تا در انتهای تونل بعد از چهار سال نوری دمیده خواهد شد. برخی اصلاح‌طلبان معتقد بودند که اگر آقای جهانگیری از دولت کنار بکشد، می‌تواند یکی از گزینه‌های جدی اصلاح‌طلبان برای ١٤٠٠باشد اما اگر در دولت بماند شانس اینکه نامزد جدی اصلاح‌طلبان باشد، از بین می‌رود. این بود که هشتگ عبور از روحانی و کمپین از رای به روحانی پشیمانیم مطرح شد.
عده‌ای سیاست صبر و انتظار را در پیش گرفتند و در مقابل او سکوت کردند تا گام‌های مثبتی از سوی دولت در آینده برداشته و از ابعاد نارضایتی‌ها کاسته شود. عده‌ای دیگر از اصلاح‌طلبان می‌گفتند که باید سیاست عبور از روحانی دنبال شود. آنها معتقد بودند که اگرچه اصلاح‌طلبان از روحانی حمایت کردند اما دولت پاسخگوی شعارهایش نبوده است و دیگر دلیلی ندارد که از او حمایت شود.
من برخلاف عده‌ای از اصلاح‌طلبان معتقدم ما باید به حمایت از او ادامه دهیم. همچنین آقای جهانگیری باید در دولت بماند. اگرچه جدا شدن آقای جهانگیری از دولت به نفع او خواهد بود و شانسش در انتخابات ١٤٠٠ از بین نخواهد رفت اما شکست آقای روحانی میخی بر تابوت دولت خواهد کوبید.
اگر آقای جهانگیری جدا شود، احتمال عدم موفقیت دولت تبدیل به یقین خواهد شد و حرکت دولت به سمت دره قطعی خواهد بود.
