بارها شاهد طرح لفظی به رسمیت شناختن انتقال پایتخت رژیم سهیونیستی به قدس از سوی مقامات ارشد امریکایی در دوره ها و دولت های مختلف آن بوده ایم که گاهی هم به انتقال سفارت امریکا از واشنگتن به قدس ترجمه می شد. در دوره اوباما هم یک بار این موضوع مطرح شد. اما در عین حال پیش از ترامپ این اتفاق نیفتاده است. خب سوال این است که چرا همواره این موضوع مطرح  شده است . برای این سوال سه پاسخ وجود دارد؛ 

1 - فشار لابی صهیونیستی به دولت آمریکا با هدف ملغی کردن طرح تشکیل دو کشور در یک سرزمین. این موضوع بخصوص زمان هایی مطرح شده که در سطح بین المللی و یا منطقه ای فشاری به نفع فلسطینی ها وجود داشته و کشورهایی علیرغم نظر مخالف دولت آمریکا به طرح این موضوع روی اورده  و امریکا را با معذور مواجه کرده اند. در این بین دولت امریکا با هدف تغییر میدان بحث، از به رسمیت شناختن مرکزیت قدس برای اسراییل یا انتقال سفارت خود "سخن" گفته است ولی تا پیش از ترامپ آن را عملی نکرده اند.

همانطور که می دانید در یکسال گذشته تعداد زیادی از کشورهای اروپایی ، طرح تشکیل کشور و دولت فلسطینی در زمین های 1967 را در پارلمان های خود به تصویب رسانده اند؛ 

2 - دولت نتانیاهو برای تکمیل شهرک های یهودی در قدس شرقی تحت فشار زیادی است و این در حالی است که سران این رژیم برای نابود کردن آرمان فلسطین به تصرف کامل این شهر که رمز فلسطین است نیاز دارند.

در این بین دولت آمریکا در دوره های مختلف با طرح علنی تعلق قدس به اسرائیل  در واقع فشار را از روی دولت صهیونیستی بر می داشت و بطور موقت خود بار آن را بر دوش می کشید و در نهایت ان را برای کشورهای عربی نظیر عربستان و اردن و مصر فاکتور می کرد یعنی با اعلام به تاخیر انداختن ان انان را سرکیسه می نمود و انان نیز وانمود می کردند فشارهایشان موثر واقع شده و مانع تصرف قدس توسط اسراییل شده اند. انان نیز این را برای فلسطینی هایی نظیر تشکیلات خودگردان و امثال محمود عباس فاکتور می کردند و برای انان وجاهت می خریدند؛ 

3 - وقتی دولت های عرب وابسته به آمریکا گرفتار مخمصه جدی می شدند و صحنه منطقه ای را می بازختند و این باخت را تا حد زیادی ناشی از تعلل آمریکا در حمایت جدی از خود می دانستند و کم و بیش در بین شان زمزمه ای بلند می شد که باید به جای دیگری دخیل ببندند، امریکا با کلید کردن روی مسئله فلسطین که بغرنج ترین مسئله عربی است، انان را سراسیمه کرده و راهی واشنگتن می نمود در این بین امریکا حمایت جدی تر از انان را موکول به برقراری روابط فعال تر با اسراییل می کرد و در واقع میخ دیگری بر تخته وابستگی اعراب به آمریکا می کوبید.

البته باید دید با توجه به تفاوت رفتاری ترامپ اینکه چه اتفاقی می افتد، آیا عملی کردن چیزی که تا کنون روسای جمهور امریکا فقط از آن حرف می زدند و کاملا" مغایر با قطعنامه های 338 و 242 شورای امنیت سازمان ملل است در کنگره با مانعی مواجه می شود یا نه. آیا ما شاهد دوباره تعدیل طرح ترامپ در ماجرای بردن نام سپاه در لیست تروریسم توسط کنگره خواهیم بود یا نه.

این موضوع در واقع در این شرایط کار ایران را در تشکیل جبهه ای منطقه ای با محوریت دفاع از فلسطین خیلی آسان تر می کند.