فرانسه که از دیر باز از شرکای تجاری ایران بوده و بخشی از بازار ایران به صورت سنتی در اختیار آن کشور بوده و متأسفانه در حال حاضر نیز هست، صادراتش به کشورمان حتی صادرات قطعات خودرو را در زمان تحریم ایران در راستای همسویی با سیاست های تحریم، کاهش و در مقطعی نیز قطع کرد.
این کشور در طول مذاکرات هسته ای در گروه 1+5 نیز نقش پلیس بد را ایفا می کرد اما بعد از برجام با کمال تأسف، مجددا بدون هیچگونه دغدغه ای بازار مصرف ایران و تا حدودی بازار منطقه را از طریق کشورمان در اختیار گرفت و بدتر از آن بخش زیادی از بازار کالاهای مصرفی ایران، بدون کمترین تلاشی از طرف آن کشور و درست برخلاف سیاست های اقتصاد مقاومتی در اختیار فرانسه قرار گرفت.
کشور فرانسه که با روی کار آمدن دولت جدید مکرون، با حربه دفاع از برجام و همسو با آمریکا و کشورهای اتحادیه عرب، سیاست های ایران را باعث ناامنی منطقه می داند و دنبال برجام موشکی است، درست برخلاف کشورهای انگلستان، آلمان، ایتالیا، چین و روسیه و بدون هیچ توجهی به این کشورها، سیاست های مستبدانه خود را همانند زمان مذاکرات هسته ای دنبال می کند.
اگر در کشورمان اقتصاد و سیاست خارجی را لازم و ملزوم یکدیگر می دانستیم حاضر نبودیم بازار 80 میلیون نفری داخلی و 400 میلیون نفری منطقه ای خودمان را دو دستی تقدیم این کشور کنیم. لااقل جا داشت در یک رقابت برابر، فرانسه فاتح بازار ایران می شد.
و ای کاش اگر بازار ایران تقدیم فرانسه می شد حداقل در راستای واردات کالاهای سرمایه ای بود نه واردات کالاهای مصرفی از جمله: شیرینی، سرکه، شکلات، واکس، لوازم آرایش، صابون حمام و دستشویی، فرآورده های غذایی برای سگ و گربه، شانه، وان و دوش حمام که بهترینشان در کشورمان تولید می شود.
حالا باید پرسید، آن غیرت و عرق ملی ما کجا رفته است؟ دولت با این گونه سیاست ها می خواهد به صنایع داخلی رونق بخشد؟ آیا باید بپذیریم کسانی که مجوز واردات این گونه کالاها را صادر می کنند با در نظر گرفتن منافع ملی این گونه تصمیم گیری می کنند؟
و آخر این که دولت باید اجازه دهد نیروهای غیر بازنشسته وارد فضای مدیریتی کشور، حداقل در لایه های میانی گردند تا این بتکده های مملو از بت های سنت گرایی در وزارتخانه ها را خراب کنند و مسیری جدید برای بازرگانی کشور آن هم در راستای واقعیت های ملموس حاکم بر توانمندی های جامعه ترسیم نمایند.