امیر محمد صفرانداقی، در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه پرخاشگری در کودکان امری رایج است و نباید موجب نگرانی شدید خانواده‌ها شود،افزود: شیوه بروز پرخاشگری در کودکان با پرخاشگری در بزرگسالان به طور کامل متفاوت است چراکه بخش عمده پرخاشگری در کودکان واکنش‌های رفتاری آن ها به محیط است، اما گاهی رفتار هایی مثل عادات غذا خوردن، شب ادراری و بی‌قراری، می توانند نمودهایی از پرخاشگری در کودکان باشند.
صفرانداقی با بیان اینکه نوع پرخاشگری کودکان در دوره های سنی و تکامل آنان متفاوت است اظهار کرد: برخی از رفتار های پرخاشگرانه مانند آسیب رساندن به وسایل و یا فریاد زدن مشابه بزرگسالان است اما برخی دیگر نیز ممکن است در ظاهر به چشم اطرافیان به شکل رفتار پرخاشگرانه نمود نداشته باشد.
وی با اشاره به علل بروز پرخاشگری در کودکان ادامه داد: برخی مواقع پرخاشگری نشان دهنده افسردگی و اضطراب در کودکان است. همچنین گاهی نیز کودک درخواست کمک خود را در قالب رفتارهای پرخاشگرانه نشان می دهد. خود رفتار پرخاشگری می تواند ابزاری مفید برای رسیدن به اهداف و خواسته های کودکان باشد.
این کارشناس ارشد بهداشت روان با بیان عوامل تقویت کننده پرخاشگری افزود: زمانی که کودک برای رسیدن به خواسته خود از روش پرخاشگری استفاده کند و والدین به این ترتیب به خواسته او پاسخ دهند، این نوع مواجهه والدین موجب تقویت رفتار پرخاشگرانه در کودک می شوند. کودک در این حالت برای رسیدن به اهداف خود از این رفتار استفاده می کند و این الگو می تواند تبدیل به یک الگوی ثابت در طرحواره شخصیتی او شود.
صفراندقی با تاکید بر اهمیت «یادگیری مشاهده‌ای» در کودکان تصریح کرد: کودک با مشاهده رفتار اطرافیان خود، راه و رسم رفتار کردن را می آموزد. برای مثال کودکی که می‌بیند پدرش با پرخاشگری به اهداف خود می رسد و یا هنگام ناراحتی رفتاری پرخاشگرانه نشان می دهد، این الگوی رفتاری را در خود ثبت کرده و در آینده از آن استفاده می‌کند.
وی با اشاره به اینکه الگوی پرخاشگری محدود به محیط خانواده نیست و ممکن است در مدرسه نیز ادامه یابد گفت: زمانی که کودک با موانعی همچون نظم و قوانین یا پیچیدگی های روابط بین فردی روبه‌رو می شود، ممکن است از الگو رفتاری پرخاشگرانه استفاده کند.
این کارشناس ارشد بهداشت روان با تاکید بر اینکه باید توجه داشت رفتار پرخاشگرانه می تواند بیانگر اختلال‌هایی مانند بیش فعالی، اختلال خلق ایذایی و... باشد اظهار کرد: رفتارهایی که والدین باید در هنگام برخورد با رفتارهای پرخاشگرانه ی کودک خود انجام دهند بسیار ساده اما بسیار موثر هستند. برای مثال آنها باید تلاش کنند تا حد امکان کودک را از محیط هایی که در آن مشاجره اتفاق می افتد دور کنند. همچنین باید بر محتوای تصویری که کودک آن را در قالب فیلم، بازی و... مشاهده می کند، نظارت کافی داشته باشند تا آنها شاهد رفتارهای خشونت آمیز نباشند.
وی ارائه رفتارهای جایگزین صحیح مانند روش‌های درخواست کردن، مهارت های کنترل خشم و ... از سوی والدین را برای کاهش پرخاشگری کودکان مفید دانست و افزود: زماینکه والدین مشاهده می کنند کودک رفتارهای پرخاشگرانه‌ای را در محیط های مختلف و حتی در بازیها و نقاشی‌های خود بروز می دهد باید یشتر او را در مرکز توجه قرار دهند و علت زمینه‌ای پرخاشگری وی را شناسایی کنند.
