یک برهه هائی احساس می کنم جوانان حزب اللهی و متدین بجای پی گیری کارهای مهم و روی زمین مانده " انقلاب اسلامی"، عمده فعالیت شان به ماله کشیِ عملکرد " کارگزاران انقلاب اسلامی" تقلیل یافته است. اما برخی مواقع برای دفاع کردن نیز کم می آوریم.
خاضعانه و صمیمانه و خالصانه از مسئولین محترم تقاضا دارم ما را در رسانه ها برای پشتیبانی استدلالی و منطقی از تصمیمات شان کمک کنند. واقعن جواب مردم را چه بدهیم؟
همین یک هفته گذشته را مرور بفرمائید؛
باشگاه یک تیم 50 ساله پلمپ می شود تا نامش از سیاه‌جامگان به مشکی پوشان تغییر پیدا کند. واقعن تصور می کردیم وقتی اسم تیم فوتبال سیاه جامگان برده می شود، ذهن مردم سمت دشمنان امام رضا می رود؟!
آنسوتر در شهر مشهد اعلام شد برای کمک به زلزله زدگان تنها و تنها باید به حساب های دولتی پول واریز کرد. دو حساب شخصی را هم مسدود کردند. واقعا تصور می کنیم اعتماد به هلال‌احمر زوری است؟
دیروز خبری منتشر شد که رانندگان اسنپ اگر از فلان نرم افزار در تلفن همراه شان استفاده کنند، حق مسافرکشی ندارند. واقعن تصور کردیم این هشدار در دنیای مجازی امروز، راه گشاست؟
دوران تصمیمات بخشنامه‌ای گذشته است. همه عملکرد ما قبل و بعدش در مقابل دیدگان مردم است. باید بتوانیم برای هر تصمیمی استدلال کنیم. منکر ضرورت برخی اصلاحات، شبیه آنچه مرور شد، نیستیم. ولی راهش زور و اجبار نیست. به راه های جایگزین و اقناعی فکر کنیم.
مثلا برای حذف یک نرم افزار مساله دار، لازمست نرم افزارهای "مشابه و بومی" با "قابلیت های یکسان" تولید کرد. برای کمک مردم به مناطق زلزله زده، لازمست حساب های شخصی "نظارت پذیر" را ترویج کرد.
حفظ و تقویت اعتماد مردم مهمتر از هر اقدام ترمیمی مقطعی و گذراست. تصمیماتی که "پشتوانه استدلالی" برای جامعه ندارد، ولو اینکه اصلاح گرایانه باشد، ضرر اجراش بیشتر از رها کردنش است چون پایه های اعتماد مردم را متزلزل می کند. اعتماد ضربه ببیند در بزنگاه ها خسران عظیم می بینیم. به فهم مردم احترام بگذاریم؛ به اعتمادشان نیازداریم.
اینکه مردم به حساب فلان و بهمان اعتماد می کنند و به هلال احمر بی اعتمادند، نگرانمان کند. همه اش مستقیما، تقصیر هلال احمر و کمیته امداد نیست.
