حکومت عربستان سعودی به حکومتی تبدیل شده است که کشورهای دنیا آن را به عنوان منشأ تهدید ثبات منطقه خاورمیانه و جهان عرب نشان می‌دهد. در سه سال اخیر اعراب سعودی در خاورمیانه درگیری‌ها و جنگ‌هایی را رهبری کردند که جامعه بین المللی را بسیار نگران ساخته است. از جمله:
جنگ علیه یمن به عنوان کشوری که از نظر اقتصادی فقیر اما به لحاظ عزت نفس غنی است؛
تلاش بین المللی برای ابطال توافق هسته‌ای ایران (برجام)؛
وضع تحریم‌های سیاسی و اقتصادی و تهدید به جنگ علیه دولت قطر، شریک سابقش در جنگ علیه یمن؛
بازداشت نخست وزیر لبنان برخلاف تمام مقررات و عرف بین المللی دیدارهای دیپلماتیک با هدف ضربه زدن به ثبات لبنان و تشویق اسرائیل به جنگ علیه حزب الله؛
مورد مهم دیگر همزمان با این بحران‌ها و درگیری‌ها به سردمداری عربستان، فقدان توانایی و قدرت لازم برای دفاع از امنیت ملی در برابر یک قدرت منطقه‌ای مثل ایران است. عربستان برای این مساله نیازمند دولت‌های غربی و در رأس آنها آمریکاست.
محمد بن سلمان ولیعهد سعودی هنوز مثل ملک فیصل دهه ۷۰ میلادی متکی به قدرت نفت و تاثیرگذاری آن در مناسبات با غرب است. اما این تصور به علت تنوع در انرژی‌ها و کشورهای صادرکننده نفت برای ریاض فاجعه آفرین است. اگر نفت سعودی مورد توجه آمریکا بود قانون جاستا (محکومیت دولت‌های حامی تروریسم در ارتباط با حوادث ۱۱ سپتامبر) را وضع نمی‌کرد.
موضع گیری هفته گذشته وزیر خارجه آلمان علیه «ماجراجویی سعودی» یک موضع گیری از مرکزیت اتحادیه اروپاست. در حال حاضر در اتحادیه اروپا نسبت به سعودی‌ها شاهد دو دستگی هستیم:
یک دسته دولت‌های جنوب اروپا با همراهی فرانسه که معتقد به اتخاذ سیاست تعامل آرام و دعوت به عقلانیت است؛
و دسته دوم دولت‌های شمال اروپا با همراهی آلمان است که اعتقاد دارد در برابر آنچه «بچه‌گی ریاض در ارتباطات بین الملل» خوانده‌اند نباید کوتاه بیایند.
بنابراین عربستان در جنگ یمن ، بحران قطر ، پرونده هسته‌ای ایران ، بحران بازداشت نخست وزیر لبنان شکست خورده و شکست پنجمش نیز از دست دادن اجماع سابق اروپایی‌هاست.
