به گزارش هفته نامه آتیه نو، آدم‌های دیروز زندگی‌تان، به خاطرات امروز شما تبدیل شده‌اند. خاطراتی پشت شیشه قاب‌عکس؛ خاطراتی که در خواب شبانه‌تان پرسه می‌زنند. تحمل این رنج، آسان نیست؛ می‌دانیم و می‌دانیم که فراموش‌کردن آنچه بر شما گذشته، ممکن است. زخمی که به روانتان آسیب زده، عمیق‌تر از آن است که با یک نصیحت ساده یا گذشت چند روز التیام پیدا کند. شما برای پشت‌سرگذاشتن این روزها و یادگرفتن راه و رسم زیستن با این درد، به زمان زیادی نیاز دارید. زمانی که می‌توانید با کمک‌گرفتن از توصیه‌های زیر، آن را تنها اندکی کوتاه‌تر کنید.
به دنبال حلقه حمایتی باشید
خودتان را با حلقه دوستان - کسانی که همدرد شما هستند یا آدم‌هایی که در حضورشان آرامش دارید - محاصره کنید. معلمی که به او حس خوبی دارید، همسایه‌ای که مشابه شما داغدار است یا دوستی محکم و قوی که در کنارش احساس ضعف نمی‌کنید، می‌توانند به شما در عبورکردن از این بحران، کمک کنند.
فراموش نکنید
مدام از خود می‌پرسید چرا این اتفاق افتاد؟ فکر می‌کنید برای عزیز ازدست‌رفته‌تان کم‌گذاشته‌اید؟ درست در لحظه‌ای که دیگران فکر می‌کنند آرام شده‌اید، غم، خشم یا احساسات ناخوشایند‌تان را با شدید‌ترین شکل ابراز می‌کنید؟ طبیعی است. شما حداقل شش‌ماه برای سوگواربودن فرصت دارید و حتی اگر در این ماه‌ها، غم با تمام قدرتش روی دل شما سنگینی کند، کسی نباید شما را سرزنش کند.
از خودتان مراقبت کنید
شمایی که روانی آزرده دارید، بیشتر از همیشه در معرض ابتلا به بیماری‌های جسمی هستید. سعی کنید در این شرایط، به جای طبیعی جلوه‌دادن موقعیت و انکار احساسات ناخوشایند، به روانتان اجازه ابراز احساسات و به بدنتان فرصت تجدیدقوا بدهید. خودتان را تقویت کنید، مراقب بروز علائم تهدیدکننده جسمی باشید و نظم در غذاخوردن و خوابیدن را فراموش نکنید. شما برای بازسازی‌کردن روانتان، به بدنی سالم و توانمند نیاز دارید.
بیکار ننشینید
شاید در این روزها، سرکاررفتن برایتان دشوارترین کار باشد، اما مطمئن باشید که ماندن در سکون، حالتان را هر روز بدتر خواهد کرد. اگر شاغل هستید، سر کارتان برگردید و اگر پیش از این هم فعالیت کاری نداشته‌اید، از همین امروز برای به فعالیت واداشتن خودتان تلاش کنید. انجام کارهای داوطلبانه، حضور در فضاهای کاری یا همراه‌شدن با گروه‌های مختلفی که بهانه‌های مشترکی برای وقت‌گذرانی و رشد دارند، به شما برای برگشتن به زندگی کمک می‌کند.
با بچه‌ها حرف بزنید
تصور نکنید که سکوت کودکان، به معنای درک‌نکردن این درد است. اگر فرزندتان از شما در مورد گریه اطرافیانش می‌پرسد، برایش توضیح دهید که به‌خاطر ازدست‌دادن کسی ناراحت هستند. اگر فرزندتان واکنش‌های هیجانی غیرمنتظره‌ای را نشان می‌دهد، از هر فرصتی برای صحبت‌کردن با او در مورد احساساتش استفاده کنید.
