نامه‌نیوز نوشت: «این امر زمانی اتفاق می‌افتد که دو صدا یا بهتر بگوییم موج صوتی به‌ صورت هم‌زمان و فقط با اندکی تفاوت در فرکانس‌هایشان تولید و پخش شود. بدون داشتن هدفون، اندک اختلاف میان فرکانس‌های دو موج توسط شنونده یک موجی که به‌ تدریج در حال ضعیف شدن است، تصور می‌شود ولی با داشتن هدفون شنونده هر یک از امواج را به‌ صورت واضح و جداگانه در هر یک از گوش‌های خود می‌شنود و به‌ محض این که مغز انسان هر یک از فرکانس‌های صوتی را تحلیل کرد، متوجه تفاوت این فرکانس‌ها می‌شود ولی برای شخص شنونده این تفاوت مانند یک ریتم خاص آهنگ درون ذهنش است.

مغز انسان این ریتم آهنگ‌گون را به‌ صورت پالس‌های الکتریکی جهت تحلیل درمی‌آورد، هدف کلی مواد مخدر دیجیتالی این است که پالس‌های الکتریکی تولیدی در مغز انسان را کنترل کند و این پالس‌های الکتریکی را با پالس‌های الکتریکی محرک مغز یکی سازد تا در واقع بتوان از طریق امواج صوتی تأثیری همانند تأثیر مواد مخدر واقعی درون مغز تولید کرد. به دنبال این هماهنگ‌سازی بین پالس‌های تولیدی در مغز انسان و متعاقب آن پدیدار شدن تأثیرات مخدر گون در بدن به این هماهنگ‌سازی FFR یا پاسخ پیرو فرکانسی می‌گویند.

امروزه این مخدرهای دیجیتالی برای درمان نیز به کار می‌روند و کاربردهای درمانی پیدا کرده‌اند برای مثال از این نوع داروهای دیجیتالی برای درمان استرس و برخی دیگر از مشکلات مغزی استفاده می‌شود.»