آبان 96 برای ما ایرانی ها پایانی تلخ به همراه داشت. زلزله 3/7 ریشتری کرمانشاه خسارت ها و صحنه های جانکاهی را بر جای گذاشت. دیدن تصویر غم زده هوطنانمان، دل هایمان را ریش ریش و قلبهایمان را لبریز از اندوه نمود. در حالیکه هر ایرانی می کوشید تا در فرش هزار رنگ معرفت، تار و پودی سهم او باشد تا بلکه از سنگینی رنج های برادران و خواهرانش بکاهد اما کمی آن سو تر درحوالی سیاست، در کوچه پس کوچه های غبار آلود فلان کانال و بهمان صفحه، یا در کشاکش نبرد سنگین تیترها و تکذیب ها باز هم اهالی سیاست و سمپات هایشان گل به خودی زدند، و باز هم باید بگوییم مارادونا را رها کنید، غضنفر را بچسبید.
رفتارشناسی رخدادهای صورت گرفته در فضای مجازی طی روزهای اخیر از سوی سیاسیون و برخی از کاربران فضای مجازی، ما را با پارادوکس عجیبی مواجه ساخته است. از یک سو همدردی با زلزله زدگان و از سویی موج سواری روی خط زلزله آن هم با رفتارهای تنش آفرینی که در خوشبینانه ترین حالت ممکن ناشی از عدم درک اولویت ها است.
عدم استحکام ابنیه در ایران و ضعف نظارت در مراحل ساخت، بحث امروز و دیروز نیست این موضوع هم می تواند مسکن مهر را شامل شود و هم بیمارستان تازه تاسیس در استان کرمانشاه را. اما واقعا زمان چنین بحث تخصصی در ساعات اولیه کمک رسانی است؟ کاربرانی که تصاویر ویرانی های یمن و سوریه را به جای تصاویر زلزله کرمانشاه منتشر میکنند چه نیتی دارند و در کجای پازل انسانیت قرار می گیرند؟ انتشار خبر جعلی تماس استاندار کرمانشاه با جهانگیری در شب تولد روحانی، تقطیع تصاویر حجت الاسلام و المسلمین قاسمیان به گونه ای که ایشان را در حال عکس گرفتن با ویرانه های زلزله نشان می دهد یا تکه پرانی ها و مچ گیری های سیاسی در فضای غم بار امروز بیان گر چیست؟
آیا سلبریتی هایی چون علی کریمی، مسعود شجاعی، علی انصاریان و رضا صادقی که با آدرس اشتباه علت زلزله را شعار مرگ بر امریکا در نماز جمعه می دانند، بهتر نبود به عنوان شخصیت های موثر ورزشی و هنری این سوال را مطرح می کردند که چرا دولت امریکا با اعمال تحریم های ناجوانمردانه حتی اجازه انتقال کمک های جمع آوری شده توسط ایرانیان خارج از کشور برای زلزله زدگان را نمی دهد. از سویی ایجاد دوگانه ارتش و سپاه یکی از تلخ ترین سکانس های این نمایش مشمئز کننده است. آیا القای شکاف بین دو نیروی موثر نظامی کشور در شرایط حساس منطقه کاری عقلانی است؟
براستی چرا برخی از کاربران علی رغم افشای ماهیت دروغ پردازانه آمد نیوز کماکان بدون اندکی تفکر، جعلیات و شبهات آن را فوروارد می کنند؟ آیا حکمت و تعقل ما را وادار نمی نماید که راه را بر سوء استفاده کنندگان، آن هم در چنین شرایطی ببندیم؟
و آیا اهالی سیاست بهتر نیست اندکی درس مصلحت تلمذ کنند تا بدانند که جامعه ما به حد اعلا سیاست زده است، پس با موج سواری سیاسی و مچ گیری در شرایط غیر عادی اخلاق را ذبح نکنند. این حجم از بی اخلاقی با کدام منطق قابل توجیه است؟ آیا تقوای سیاسی حضرات اصول گرا و مولفه های دموکراسی و جامعه مدنی آقایان اصلاح طلب آنان را از انجام چنین رفتارهایی منع نکرده است؟ آیا رفتارهای غیر منطقی بخشی از جامعه در مواجهه با شایعات و رویدادها متاثر از حرمت شکنی جریان های سیاسی نیست؟ امروز مسجل شده است که زلزله 7.3 ریشتری کرمانشاه در کنار خسارت های سنگین جانی و مالی، اخلاق برخی از سیاستمداران و کاربران فضای مجازی را نیز در زیر آوار خود دفن کرده است. لطفا در کشاکش منازعات سیاسی و نبردهای مجازی اندکی حرمت، اخلاق و خط قرمز هم باقی بگذارید و زخم ها را کاری تر نکنید.
