كميته سوم مجمع عمومی سازمان ملل روز سه شنبه گذشته با رأی ضعیفی قطعنامه ای عليه وضعيت حقوق بشر ايران به تصويب رساند.
طي 4 دهه گذشته از اين دست قطعنامه های تكراری بسيار صادر شده است. در اين باره گفتنی بسيار است.
جنس گفتگوهای غرب با جمهوري اسلامي پيرامون حقوق بشر، از نوع ديپلماتيك نيست. اين گفتگوها مباني، آرمان ها و ارزش هاي الهي نظام را هدف قرار داده و طرف مقابل در اين مذاكرات نه تنها با دنيا بلكه با دين ما طرف است و بر هر دو شمشير كشيده است. فهرست بندي و گونه شناسي اتهامات غرب در بيانيه پراكني عليه انقلاب اسلامی تحت عنوان «حقوق بشر» چه در سازمان ملل و چه در سازمان هاي به اصطلاح حقوق بشري چند قلم عمده دارد كه در زير به آن اشاره مي شود؛
1- مي گويند چرا مجازات اعدام هنوز در نظام حقوقي ايران پابرجاست، بيشتر كشورهاي جهان مجازات اعدام را برداشته اند و آن را مغاير حقوق بشر مي دانند، لذا جمهوري اسلامي نمي تواند كساني را كه محارب هستند و در اتوبان براندازي سخت مثل منافقين سير مي كنند به اعدام محكوم كند. آنها مي گويند جمهوري اسلامی نبايد قاچاقچيان مواد مخدر و باندهاي مافيايی مواد مخدر را كه حيات ميليون ها انسان و حقوق آنها را تهديد مي كنند به دار مكافات بسپارد.
آنها مي گويند جمهوری اسلامي نمي تواند فردی را كه ده ها نفر را كشته، اعدام كند! به برخی از كشورهای غربي به ويژه اروپايی نگاه كنيد، فردی ده ها نفر را كشته و آنها را به گلوله بسته، تنها به 30 سال زندان محكوم شده است. خب، اين حرف طرف غربی با احكام الهی قرآن منافات دارد و قصاص را كه قرآن مايه حیات جامعه انساني مي داند، هدف قرار داده است. گفتگو با جماعت سكولار مآب و ليبرال مسلك گروه هاي حقوق بشری آنها اگر نگویيم بی فايده، نوعي ديوانگي است.
2- غربي ها مي گويند چرا زناكاران را مجازات مي كنيد، آنها «كارگر جنسی» هستند! چرا همجنس‌گرايی را جرم مي دانيد؟ اين گونه از زندگي جنسی الآن جزء حقوق بشر تلقی مي شود. در بسياري از كشورها از جمله كشورهاي اروپايی و آمريكا براي همجنس‌گرايان حقوقی تعريف شده است و كنوانسيون های جهانی، زندگي «دو مرد با هم» يا «دو زن با هم» را يك «خانواده» تعريف كرده است. در انتخابات ها، نامزدها در دفاع از چنين رويكردی نان رأی اين جماعت را مي خورند.
خب، دفاع از زندگی نکبت بار همجنس‌گرايان در منطق علمای علم حقوق در غرب كه از قوم لوط پيروي مي‌كنند، يك اصل است. ما با اين جماعت چه گفتگويي مي توانيم داشته باشيم؟ احكام مقدس اسلام و قرآن چنين اجازه اي را به ما نمي دهد كه برويم پشت ميز مذاكره ای بنشينيم كه طرف اصلاً تفوه به اين مسئله كند! تنها حرفي كه مي توانيم مشفقانه به آنها بزنيم، این است كه از سرنوشت قوم لوط عبرت بگيريد، وقتي عذاب الهي برسد اصلاً فرصت پيدا نمي كنيد با فرشتگان عذاب الهی در چند و چون اين «حق» از بشر سخن بگویيد.
3- قلم سوم اعتراضات حقوق بشری از سوي غرب به ايران در مورد برخورد جمهوري اسلامي با فرقه ضاله بهائيت است. گرفتاري ايران با اين فرقه از زمان قاجار شروع شد. فرقه ضاله بهائيت يك جريان نفوذ و با جاسوسان زبده انگليسی و بعدها آمريكايی و اسرائيلی هستند. وطن اصلي آنها هم رژيم اشغالگر قدس است. حرف اصلي غرب اين است كه حق جاسوسی و بحث نفوذ اين فرقه برای غرب را به رسميت بشناسيد و با آنها برخورد نكنيد.
اين جماعت وفادارترين افراد به حفظ حقوق غرب در يك بسته بندی دين جعلی در ايران هستند.
خب، ما كه در اين مورد يك ماجراي تاريخی در سه دوره قاجار ، پهلوی و جمهوری اسلامي با بهائيان داريم، چگونه مي توانيم پشت ميز مذاكره بنشينيم و گفتگو كنيم؟
***
دكتر محمد جواد لاريجاني، دبير ستاد حقوق بشر قوه قضائيه يك دانشمند برجسته و يك ديپلمات ورزيده است. حواس او در مراقبت از مصالح و منافع ملي و نيز دفاع از احكام مقدس اسلام، جمع است. او از بيت شريف مرجعيت است، فريب بازي هاي دشمنان اسلام و قرآن را نمي خورد. تا كنون هم كارنامه خوبي از برخورد با بازي های غرب در اين مورد داشته است.
دستگاه قضا، گزارشگر به اصطلاح ويژه حقوق بشر سازمان ملل را كه اكنون در استخدام منافقين است، به كشور راه نداده است. اين كار درستی است اما اخيراً غرب كه اين درب را بسته ديده، از درب ديگر وارد شده و آن هم افتتاح دفتر اتحاديه اروپا در تهران است. قرار است اين دفتر، گفتگوهای حقوق بشری را در تهران سامان دهد و از هم اكنون شروع كرده اند به «غني سازی» بحث حقوق بشر در ايران!
هفته گذشته يك هيئت 70 نفره از مقامات و فعالان اقتصادي اتحاديه اروپا به ایران آمدند تا در قالب بحث كشاورزی و صنايع غذايی، باب گفتگو با مقامات ايران را برای افتتاح دفتر اتحاديه اروپا در تهران باز كنند.
ظاهراً دولت پذيرفته است چنين دفتری در تهران گشايش يابد. دفتر اتحاديه اروپا هيچ مأموريتی جز بحث هاي حقوق بشري ندارد. ايران با هر كشور اروپايي مراودات اقتصادي داشته باشد، از طريق دولت هاي آنها پي گيري مي كند. اتحاديه اروپا نقشي در اين مورد ندارد و نمي تواند داشته باشد.
اينكه به بهانه خريد و فروش به تهران بيايند تا ميخ افتتاح دفتر اتحاديه اروپا در تهران را برای بحث هاي حقوق بشری بكوبند، يك خبط عظيم است. تا كنون نظام در اين باره مقاومت كرده است. اميدواريم با مقاومت رئيس دستگاه قضا كه هميشه توطئه هاي غرب را در رصد خود دارد، خنثي شود.
هم اكنون آمريكا به ويژه اتحاديه اروپا به بهانه نقض حقوق بشر، تحريم هايي عليه ملت ايران در فهرست كاركرد خود دارد. محصول نهايي گفتگوهاي حقوق بشری مثل گفتگوي «برجام» چيزی جز افزودن بر فهرست تحريم ها نيست. در مورد برجام گفته شد گفتگو با آمريكا ديوانگی بود، نبايد در گفتگوهای حقوق بشري هم به همين نقطه برسيم كه باز اعتراف كنيم؛ گفتگو با غرب برای معامله بر سر احكام اسلام، نوعي جنون بود.
