مجید شاکری در گفتگو با مهر، درباره اظهارات چندباره مدیرعامل توتال درباره احتمال خروج از قرارداد توسعه میدان آزادگان در صورت وضع تحریم‌های تازه علیه ایران گفت: چند ماه قبل، بعد از مطرح شدن اولین قرارداد IPC (قراردادهای جدید نفتی ایران) با توتال، محور اصلی سوال منتقدین داخلی قرارداد این بود که ریسک لغو قرارداد بر عهده کدام طرف است؛ به زبان ساده سوال این بود که اگر به هر دلیل، نظامات تحریمی علیه ایران تغییر کند( که واضح بود تغییر می کند)، مسئولیت مدیریت ریسک با کیست و جبران خسارات وارده با چه کسی است؟ آیا وزارت نفت ایران قرارداد با توتال را به نحوی بسته است که هزینه تحریم شدن پروژه را بالا ببرد؟
وی ادامه داد: در آن زمان اولا وزارت نفت از پاسخگویی طفره رفت و بعد هم رسانه های دولتی، منتقدان را با برچسب «کاسب برجام»، «عامل روسیه» و «دلواپس» بدرقه کردند و در نهایت هم، قرارداد امضاء شد و برخی رسانه‌ها، پیروزی منطق بر تحریم و جدایی اروپا از آمریکا را جشن گرفتند.
شاکری گفت: در هفته جاری، رییس توتال پشت سر هم تقریبا در هر محفلی مصاحبه می کند و با دمی سرد، از عدم امکان ادامه همکاری، در صورت تغییر صورت بندی تحریم ها صحبت می کند.
این کارشناس ارشد اقتصادی تصریح کرد: این تواتر بسیار عجیب است؛ آن هم در حالی که ابدا در صحنه عمل، تحریمی اتفاقی نیافتاده است؛ نه کنگره اظهار نظری درباره لغو برجام کرده است و نه لیست اول کاتسا، لیست مهم و دندان‌گیری بوده است.
وی گفت: در این وضع، این همه تعجیل توتال در موضع‌گیری ناامیدانه و «من می‌دانم نمی شود»، نشان می‌دهد بازگشت تحریم هیچ ریسکی را بر دوش توتال نخواهند انداخت که دلیلی برای پایبندی او به قرارداد یا دفاع از قرارداد یا فشار بردولت فرانسه برای دفاع از قرار داد باشد.
شاکری ادامه داد: شاید هم بالاتر از آن، ریسک لغو قرارداد اساسا بر دوش ایران است و خروج توتال از قرارداد به دلیل بازگشت تحریم، مستلزم جبران هزینه‌ها از جانب ایران باشد .
وی گفت: گذر زمان، راست و ناراست مواضع را مشخص می کند اما هزینه فرصت از کف رفته باز نمی‌گردد.
