در حالی که توقیف روزنامه کیهان منتفی شده بود، کدام مقامات دولتی به توقیف این روزنامه علاوه‌بر تذکر «هیئت نظارت بر مطبوعات» اصرار داشتند؟ روز سه شنبه پس از پیگیری و روشنگری مع الواسطه مدیر مسئول کیهان، وزیر محترم ارشاد (رئیس‌هیئت نظارت بر مطبوعات) پیغام می‌دهد که موضوع توقیف منتفی است. او ضمنا ابراز علاقه می‌کند که در فرصت مقتضی، گفت‌و‌گویی با حاج حسین شریعتمداری درباره مسائل اختلافی داشته باشد.
اما همان روز آقای نوبخت سخنگوی دولت برخلاف ژست همیشگی دفاع از آزادی بیان و حق منتقدان، می‌گوید که خواهید دید با روزنامه کیهان برخورد می‌شود. این یعنی کسی یا حلقه‌ای در دولت تصمیم خود را گرفته‌اند و به تذکر هیئت نظارت قانع نیستند. این حلقه می‌خواست- ولو به قیمت نقض تمام دعاوی تحمل منتقدان، و دهن کجی به ملت مظلوم یمن که در معرض نسل کشی رژیم آل‌سعود قرار دارد - کیهان را تحت فشار مضاعف بگذارد. آنها منطقا باید فراتر از وزیر ذی ربط باشند که بتوانند تصمیم قانونی و دوراندیشانه وی را وتو کنند.
قبل از تبیین ماجرا، به دو اظهار نظر عنایت کنید؛
1)اول اردیبهشت 1393 علی جنتی وزیر وقت ارشاد در گفت‌و‌گو با روزنامه فرهیختگان، ضمن اذعان به اینکه مطبوعات منتقد دولت رصد می‌شوند، گفت کیهان موردی نداشته که بتوان با آن برخورد کرد. خبرنگار می‌پرسد «نشریه 9 دی نمونه بسیار رقیقی از سایر روزنامه‌های تندرو و دژهای پولادین بود. چرا با آنها برخورد نمی‌شود؟ در مذاکرات ژنو هم این روزنامه‌ها پرچمدار مخالفان بودند و علی جنتی پس از توضیح درباره 9 دی می‌گوید «روزنامه کیهان تا امروز مواردی به این صورت نداشته است. به دلیل آشنایی آنها با قانون و تجربه و سابقه‌ای که در این زمینه دارند، مراقبت می‌کنند که مستقیما مرتکب تخلف قانونی نشوند. در این دوره شش، هفت ماه گذشته تخلفی از کیهان به هیئت نظارت گزارش نشده است». البته ۹ دی هم که وزیر سابق ارشاد درباره آن اینگونه ادعا کرده بود، چهار بار در این دولت توقیف شد که هر چهار بار با رای دادگاه، تبرئه و بدون دریافت تذکر با حکم قضایی منتشر شد.
2) به یاد بیاوریم که رئیس‌قوه قضائیه یک سال قبل (17 آبان 1395) عنوان کرد: «برخی می‌گویند قلم‌ها را به بهانه‌های واهی نشکنیم یا دهانها را به بهانه‌های غیراساسی نبندیم... برادر بزرگوار شما خودتان شفاهاً یا کتباً با واسطه یا بی‌واسطه بارها گفته اید که چرا با فلان روزنامه یا فلان سایت برخورد نمیکنید یا نزد مقام معظم رهبری گلایه می‌کنید که چرا دستگاه قضایی با فلان روزنامه برخورد نکرده است. اما وقتی در بین اهالی مطبوعات و رسانه حضور می‌یابید ندای آزادی مطبوعات سر می‌دهید و اینکه قلم‌ها را نشکنید و دهانها را نبندید»!
تنظیم بالغ بر پنجاه شکایت دولتی علیه کیهان در چند سال اخیر در حالی که نوعا واجد کمترین اعتبار و استناد حقوقی بوده، از وجود اراده‌ای جدی برای پرونده سازی و مجرم‌نمایی این روزنامه ولو از طریق تعدد و تکرار اتهام حکایت می‌کند. اما آنها فارغ از ماجرای اخیر (تیتر کیهان درباره تهدید انصار الله یمن علیه شریکان جنایت آل‌سعود)، با روزنامه کیهان چه مسئله‌ای دارند؟
سال گذشته وقتی کیهان دست روی حقوق‌های نامشروع نجومی گذاشت و فیش‌های چند ده تا 734 میلیونی حقوق و پاداش بعضی از این مدیران را منتشر کرد، برخی دولتمردان گفتند ما دست رسانه‌های منتشر‌کننده این اسناد را می‌بوسیم اما در همان هفته‌ها، وزیر دادگستری دولت یازدهم و برخی مدیران دیگر، واسطه فشار دولت بر مراجع قضایی برای مؤاخذه و برخورد با کیهان به بهانه دعاوی مختلف بودند.
این مصادف با دوره‌ای بود که سخنگوی دولت در شبکه 2 سیما رسما از مردم به خاطر حقوق‌های «نا متعارف» (!) عذر خواهی کرد اما به فاصله چند هفته که تصور شد آبها از آسیاب افتاده، آقای نوبخت به جلسه تودیع یکی از همین مدیران (صندوق توسعه ملی) رفت و او را که حقوق 57 میلیونی و 4 میلیون حق اوقات فراغت فرزندان می‌گرفت، ذخیره نظام و سرمایه کشور توصیف کرد! به یاد بیاوریم که رئیس‌کمیسیون اصل 90 مجلس، تعداد مدیران نجومی بگیر را 950 نفر و آقای روحانی 100 تا 300 نفر عنوان کرده بود اما با وجود بیانیه شداد و غلاظ رئیس‌جمهور در روزهای اول، حتی یک مدیر نجومی مجازات نشد، چه رسد به 300 یا 950 نفر. چرا؟ چون (به شهادت رئیس‌سازمان بازرسی کل کشور) در انتصاب برخی از این مدیران فاسد، رد پای اعمال نفوذ و فشار برخی مدیران دولتی یا عناصر غیر مسئول مانند حسین فریدون در میان بود.
کیهان در قبیل این مصاف‌های سخت میان قانون و عدالت با تبعیض، و پاسداشت امنیت و مصالح ملی یا حراج و نابودی آن، در صف اول روشنگری و اعتراض و مطالبه بوده است. کیهان کام مدیرانی را تلخ کرده که مسئولیت غارت 11 هزار میلیارد تومانی از صندوق ذخیره فرهنگیان متوجه آنان بود؛ همچنین آینه دقّ مدیرانی بوده که در جا به جایی برخی امتیاز‌های کلان و ریخت و پاش‌های بزرگ متهمند یا قاصر و مقصر محسوب می‌شوند.
جرم نابخشودنی کیهان این است که اسیر افسون رسانه‌ای و بمباران تبلیغاتی علیه عوام و خواص برای فتح الفتوح جا زدن «خسارت محض برجام» نشد و آن قدر بر سر امر تبیین در «جهاد کبیر» استواری نشان داد تا دست شیطان بزرگ رو شد. و رسید به آنجا که اگر دولتمردی دیروز راس شیطان بزرگ را «بسیار مودب» می‌خواند و از برجام‌های جدید سخن می‌گفت، امروز تصریح می‌کند «مگر کشور‌های دیگر دیوانه شده‌اند که بخواهند با آمریکای بدعهد مذاکره و توافق کنند؟!».
آیا چنین مدیرانی نباید به خاطر همین فقدان بینش و کفایت سیاسی به نظام و مردم پاسخگو باشند؟
جرم کیهان این است که به پیروی از مسلمات عقل و شرع و سیاست‌های حکیمانه امام و رهبری، 4 سال زودتر تاکید کرد که اعتماد به شیطان بزرگ، دیوانگی و خسارت محض است. و امروز هم تاکید دارد که مماشات با رژیم‌های خائن و سرسپرده و گستاخی مانند آل‌سعود، دور از اقتدار و امنیت و مصالح ملی است. دو روز وقفه در انتشار کیهان اگر موجب تشفّی دل برخی مدیران می‌شود، حرفی نیست. اما بعید است از این طریق، کم کاری و خسارت‌های ناشی از 4سال فرصت سوزی در فضای تعلیق و انتظار برجامی جبران شود یا راه «مادر تحریم ها» سد گردد و یا وعده‌های انتخاباتی پشت هم اندازی شده ، از ذهن مردم برود.
آینـه چون نقش تـو بنمـود راسـت
خود شکن، آیینه شکستن خطاست
منبع :کیهان
