خاورمیانه سال‌هاست روی آرامش به خود ندیده است. اشغال کشورهای خاورمیانه توسط انگلیس و فرانسه در دوران استعمار، تاسیس اسراییل به عنوان غده سرطانی در قلب جهان اسلام، جنگ‌های اسراییلی- عربی در دهه هفتاد میلادی، جنگ 8 ساله ایران و عراق، اشغال کویت توسط عراق، حمله ائتلاف به عراق، اشغال عراق توسط آمریکا و دوستان، انقلاب‌های بهار عربی در مصر، تونس، لیبی و سوریه، سر برآوردن داعش در سوریه، عراق، مصر و لیبی، جنگ طولانی مدت در افغانستان، حمله ائتلاف عربی به مردم بی دفاع یمن.... تنها نمونه‌هایی از نا آرامی‌ها و خشونت‌ها در کشورهای خاورمیانه است. قبل از آن هم جنگ‌های زیادی در خاورمیانه برپا شده بود. نمونه این جنگ‌ها، جنگ‌های طولانی مدت ایران و عثمانی است که هزینه‌های زیادی به دو کشور اسلامی بزرگ آن زمان وارد آورده است. به روایتی ضعیف شدن دو کشور ایران و عثمانی و استیلای غربی‌ها بر خاورمیانه نتیجه همان جنگ‌ها بوده است.

کشور ما به دلیل قرارگیری در یکی از نقاط حساس جهان و خاورمیانه هیچ گاه مصون از این جنگ‌ها نبوده است. آمریکا با کمک کشورهای مرتجع عربی و اسراییل و با تقویت گروه‌های سلفی و تکفیری و با به راه انداختن جنگ سوریه فکر می‌کرد می‌تواند با ساقط کردن حکومت سوریه، یک رژیم دست نشانده در این کشور حاکم کند. جنگ سوریه گرچه خسارات و تلفات زیادی به کشور سوریه و هم پیمانانش وارد کرد ولی باب میل آمریکا و اذنابش پیش نرفت. ارتش سوریه با کمک هم پیمانانش توانست بخش اعظم سوریه را از لوث وجود تروریست‌ها پاک کند. در سوی دیگر ارتش عراق نیز با کمک نیروهای مردمی توانست عراق را از لوث وجود تروریست ها پاک کند. جنگ نیابتی که آمریکا در عراق و سوریه راه انداخته بود آن طور که مد نظر آمریکا، اسراییل و عربستان بود پیش نرفت. بنابراین چاره ای نبود مگر این که آمریکا و هم پیمانانش سناریوی بعدی خود را در منطقه اجرا کنند. دیگر درگیر کردن ایران در جنگ نیابتی نتایج ثمربخشی برای آمریکا و اسراییل نداشت.

سناریوی بعدی آمریکا درگیر کردن ایران در جنگی مستقیم بود. آمریکا می داند پادشاه محافظه کار و سابق عربستان از دنیا رفته و برادرش به قدرت ظاهری رسیده است. ولی حاکم واقعی عربستان یک جوان پر شر و شور و قدرت طلب به نام محمد بن سلمان است. این فرد برای به قدرت رسیدن ابایی ندارد که حتی عموزاده‌های خود را زندانی کند یا بکشد. بنا براین عامل خوبی برای اجرای نقشه های آمریکا و آغاز جنگی تازه می باشد. جنگی که می تواند زیرساخت های کشورهای خاورمیانه را نابود کند. این جنگ دیگر فقط جنبه سیاسی برای آمریکا نخواهد داشت. جنبه های اقتصادی آمریکا از جنگ تازه اش بیش تر از جنبه های سیاسی آن می باشد. با آغاز جنگ تازه کارخانه های آمریکا دوباره رونق خواهند گرفت. نیروی کار بیکار آمریکا دوباره وارد چرخه کار خواهند شد. علاوه بر این امکانات نظامی و اقتصادی کشورهای مسلمان از بین رفته و برای سال های طولانی کشورهای اسلامی درگیر ساختن خرابی های جنگ و مسایل داخلی خود خواهند شد.

البته دولتمردان و سایر مسئولان نظام برعکس حاکمان عربستان، بسیار آگاه تر از آن هستند که نیاز باشد در این خصوص توصیه ای به آن‌ها بشود. ولی از باب یادآوری و تذکر و به عنوان یک ایرانی، توصیه می‌شود در دامی که مثلث شوم غربی- عربی- عبری گسترده است نیفتند و سایه شوم جنگ را از خاورمیانه دور کنند. در این راه شایسته است همه دستگاه‌ها، سازمان‌ها و نهادهای حکومتی و دولتی دارای صدای واحد باشند و حرفی زده نشود و عملی صورت نگیرد که در راستای منافع کشور و نظام نباشد تا نقشه‌های شوم دشمنان ایران نقش بر آب شود.