اگر دو دختر خودکشی کنند و فیلمشان را پخش کنند، همه می شوند جامعه شناس و آسیب شناس فرهنگی و سیاسی و همه چیز را بهم ربط می دهند ولی برای همین جامعه شناسان، حضور دختران در حادثه عظیم اربعین مهم نیست.
به گزارش مشرق، هزاران دختر و پسر جوان دهه هشتادی و هفتادی با رعایت کامل حیا و عفت در جاده نجف تا کربلا، پیاده عازم زیارت حرم امام حسین علیه السلام هستند. اینها عشقشان علی و حسین و مهدی است و زهرا و زینب، بسیاری شان عکس شهیدی را به کوله شان زده اند و به نیابت از او گام بر می دارند...
اینها می دانند قرار است به بهشت بروند، می دانند شفاعت حسین و مادرش قیامتشان را دگرگون می کند. اینها پای پیاده با سختی به کربلا می روند تا "خود" کشی کنند نفس شان را بکشند! جسمشان را سختی می دهند تا روحشان آرام شود و می شود...
اگر تک تک اینها از خودشان سلفی بگیرند و در فضای مجازی بگذارند برای کسی جذاب نیست...
اما اگر دو نفر "بدن" کشی کنند و فیلمشان را پخش کنند، همه می شوند جامعه شناس و آسیب شناس فرهنگی و سیاسی و ماست و دروازه را بهم ربط می دهند؛ ماجرا تلخ است اما اگر همه اتفاقات را در کنار هم ببینیم تحلیل بهتری می شود ارائه داد.
این جوانانی که با همه سختی ها به کربلا می آیند هم جز جوانان همین کشورند تعدادشان هم کم نیست، کمی هم اینها را تحلیل جامعه شناسی و فرهنگی و روان شناسی کنید!
