خبر شوکه کننده ای که ابتدا در رسانه های استان منعکس شد از خودکشی همزمان و هماهنگ دو دخترنوجوان در شهر اصفهان حکایت می کرد.
بازی رایانه ای نهنگ آبی دو دختر نوجوان اصفهانی را وادار به سقوط اختیاری از فراز پل مستقر بر بزرگراه چمران اصفهان نمود که یکی از این دختران دردم فوت کرد و دیگری تحت مراقبت های ویژه برای نجات از مرگ است.

تحلیل: بدون پاک کردن صورت مساله مایلم در این رابطه به چند نکته ریشه ای اشاره کنم:
1- نوعی از خشونت مازوخیستی دختران هستیم که گاها بصورت خودزنی و یا استقبال از بازی مرگبار نهنگ آبی خود را نشان می دهد. قطعا نهنگ آبی نمی تواند دلیل کافی و توجیه مناسبی برای خودکشی دو دختر نوجوان ما باشد.

2- آنکه متاسفانه جامعه ما هرگز واجد سازوکارهای پاسخگویی مناسب به هیجانات نوجوانان خویش نبوده و نیست که این نقیصه مهم گاهی بصورت طغیان هیجانات تلنبار شده در جامعه خود را نشان می دهد.

3- آنکه نهاد خانواده در جامعه ما با مجموعه وسیعی از پارادکس های تربیتی، صرفا در حال کنترل و اعمال خشونت های مختلف بر فرزندان است بدون آنکه اندیشه ای برای مدیریت هیجانات و احساسات فرزندان در سر داشته باشد.

4- شاهد رسوخ و تاثیر پیچیده ترین محصولات رسانه ای و فرهنگی بیگانه در روح و روان نوجوانان مان هستیم و لازم است مسئولین امر به دور از فضای صلبی و محدودسازی هیجانی، فرصت های ایجابی مناسبی را آماده و در اختیار فرزندان این کشور قرار دهند وگر نه آنچه بر اساس شواهد روز به روز بر سرجامعه می آید در آینده نه چندان دور غیر قابل کنترلتر از مروز خواهد نمود.

5- اینکه سیستم ناکارآمد تعلیم و تربیت ما سالهاست که در خواب خرگوشی به سر می برد و هرگز احساس توانایی و مسئولیتی درقبال چالش ها و بحران های روحی دانش آموزان ندارد غافل از اینکه بخش قابل توجهی از متعلمین این سیستم روزانه بدلیل عدم مهارت آموزی و ناتوانی در برخورد باچالش ها در دام آسیب های اجتماعی گرفتار می شوند.

* رییس انجمن آسیب شناسی اجتماعی ایران