به گزارش خبرآنلاین، علی مطهری در این مطلب با عنوان «سخنی با سردار حسین نجات» نوشته است؛

اخیرا سردار نجات، جانشین محترم رئیس سازمان اطلاعات سپاه در جمع فعالان فرهنگی گفته اند محدودیت های جدید برای آقای خاتمی که برخی مطرح کرده اند همان است که در سال 89 تصویب شده و چیز جدیدی نیست.

اولاً در وجود چنین مصوبه ای تردید است زیرا آنچه تا کنون بیان می شد مصوبه برای دو محصور مشهور است. خوب است متن مصوبه مورد نظر جناب آقای نجات به اطلاع عموم برسد. همچنین لازم است متن نامه ای که اخیراً به رؤیت آقای خاتمی رسانده و رفته اند منتشر شود تا معلوم شود آیا محدودیت جدیدی ایجاد شده یا خیر، خصوصاً که چند شب پیش مأموران مانع رفتن ایشان به جلسه ای شده اند که قبلاً در آن شرکت می کرده اند.

ثانیاً فرضا چنین مصوبه ای وجود داشته باشد و نامه اخیر نیز تأکید بر همان باشد نه محدودیتهای جدید، شورای عالی امنیت ملی نمی تواند جایگزین قوه قضائیه شود و برای یک متهم مجازات تعیین و اجرا کند. حداکثر اختیار این شورا در همان ایام آشوب و اضطرار بوده است که برای فرونشاندن آشوب، افرادی را محدود کند اما پس از بازگشت آرامش به جامعه و خروج از حالت اضطرار، این وظیفه قوه قضائیه بوده است که درباره ادامه یا عدم ادامه محدودیتها پس از طی مراحل قانونی از جمله دادگاه علنی صالح درباره دو طرف ماجرا، تصمیم بگیرد.

رویه فعلی برخلاف اصول 32 تا 37 قانون اساسی است. نمی شود عده ای در پشت پرده تصمیماتی بگیرند و هرچند وقت یک بار از نزول آیه ای خبر بدهند و به هیچ کس هم پاسخگو نباشند، نه به مجلس و نه مستقیماً به مردم. فقط می دانیم عده ای ناشناخته مصلحت نظام را تشخیص می دهند و هرکس را که صلاح بدانند در حصر و محدودیت قرار می دهند و هر وقت هم
صلاح بدانند، مثلاً نزدیک به موت او، وی را آزاد می کنند.

آقای نجات گفته اند «اگر این افراد توبه کنند و جریان فتنه را محکوم کنند، نظام آنها را سوار کشتی نجات خواهد کرد.»

امیدوارم ناخدایی این «کشتی نجات» به عهده خود جناب آقای «نجات» باشد چون شنیده ام ایشان در میان هم قطاران خود عاقل تر و باتدبیرتر است.

اما توبه نمی تواند یک طرفه باشد. اگر قرار بر توبه است، هم کسانی که زمینه فتنه را فراهم و هیزم آن را جمع آوری کردند باید توبه کنند و هم کسانی که آن را شعله ور ساختند. تا زمانی که یک طرف را مقصر می دانید و از خطاهای طرف مقابل چشم می پوشید این موضوع حل نخواهد شد زیرا مردم احساس عدالت و انصاف نمی کنند و وجدانشان آرام نمی گیرد.

اساساً چه اصراری به توبه است. ممکن است کسی خطایی کرده اما معتقد باشد که خطایی نکرده است و طبعاً توبه هم نخواهد کرد. اگر اینها پس از 7 سال مجازات سنگین حصر خانگی بدون توبه آزاد شوند چه اشکالی دارد؟ این، خیال و توهم امثال جناب نجات است که اگر اینها بدون توبه آزاد شوند به معنی پیروزی آنها و شکست نظام است. اتفاقاً برعکس است، نشانه تدبیر و رأفت نظام است و جایگاه نظام تعالی پیدا می کند. تا دیر نشده است اقدام کنید. این که ملازمه ای میان پیروزیهای منطقه ای ایران و سخت گیریهای داخلی بر منتقدان برقرار کرده اید و فکر می کنید اگر فضا برای منتقدان و معترضان باز و قانون اساسی اجرا شود بر نقش منطقه ای ایران اثر می گذارد مقرون به صحت نیست. هردوکار باید با هم انجام شود و این دو قابل جمع اند