در حال حاضر دو گروه اصلی در جهان داعیه دار مبارزه با تروریسم هستند. جهان غرب به رهبری ایالات متحده و جبهه مقاومت به رهبری انقلاب اسلامی. پرسش اینجاست که چه کسی پیروز و چه کسی شکست خورده این نبرد بزرگ است؟
فرصت حادثه 11 سپتامبر، بهانه خوبی برای ایالات متحده بود که پس از پایان جنگ سرد، رهبری خود بر جهان غرب را تداوم بخشد. ادامه یافتن چنین استیلای هژمونیکی نیازمند دشمنی جدید و نبردی جدید بود. به این ترتیب، نبرد جهانی علیه تروریسم آغاز شد. مبارزهای که وعده داده می شد با پیروزی حتمیاش جهان از لوث وجود تروریستها پاک شده و آزادی، صلح و رفاه فراگیر شود.
امروز 16 سال از آغاز نبرد آمریکایی می گذرد، نبردی که هنوز عده ای واقعی بودن آن را باور دارند. از دولتی که خود و حامیانش، او را ابرقدرت می خوانند انتظاری جز این نبود که وعده هایش در خصوص شکست تروریسم محقق شود اما نگاهی به 16 سال گذشته نشان می دهد نبرد فاجعه بار آمریکا چیزی جز یک خسارت محض نبوده است. صدها هزار کشته، میلیونها مجروح و آواره، میلیاردها دلار خسارت و ویرانیها و عقب ماندگی های غیرقابل محاسبه نه تنها تروریسم القاعده که محدود به مرزهای افغانستان بود را در همان پناهگاه خود و در نطفه خفه نکرد بلکه ویروس تروریسم را سرتاسر نقاط جهان پراکند و دامنه ناامنی، ترور، کشتار و آشوب را به تمام پهنه زمین گستراند. جایی که از نیجریه در آفریقا تا فلیپین در اقیانوس آرام، داعش پایگاه دارد و از لندن تا جاکارتا، عملیات انجام می دهد.
اما همه آنچه اتفاق افتاد باعث نشد تطهیرکنندگان غرب، صداقت و قدرت آمریکا را در مبارزه با تروریسم زیر سوال ببرند. توجیه آنها این بود که حتی یک ابرقدرت هم محدودیتهایی دارد. آمریکا و متحدانش گرچه می خواهند تروریسم را ریشه کن کنند اما از پس این نوع جنگ چریکی، پراکنده و شهری برنمی آیند! شاید باورش سخت باشد، اما آنها که آنقدر به قدرت آمریکا ایمان داشتند که بتواند سایه جنگ را بر سر انقلاب اسلامی بگستراند، ابرقدرتشان را در برابر هیولای تروریسم ناتوان می دیدند.
منطق تطیرکنندگان اما، خیلی زود شکست خورد و هیولای تروریستشان، پوشالی از آب درآمد. هنگامی که جبهه مقاومت به رهبری انقلاب اسلامی توانست ظرف کمتر از سه سال، تروریسم در عراق و سوریه را نه تنها متوقف کند بلکه آن را از اکثر متصرفاتش به عقب براند. کاری که از نظر آمریکایی ها لااقل سه دهه زمان می برد. کاری که نمونه ساده ترش را همه دنیای غرب در مدت 16 سال نتوانسته بود انجام دهد.
اکنون دو سؤال منطقی پیش روی آن عده که هنوز ابرقدرت بودن ایالات متحده را باور دارند و دشمنی اش با تروریسم را واقعی می پندارند، قرار دارد: 1- انتساب لفظ ابرقدرت برازنده کدامیک از این دو است: پیروز جنگ جهانی علیه تروریسم یا شکست خورده آن؟ و 2- بین ایالات متحده و انقلاب اسلامی، کدامیک حامی و کدامیک دشمن واقعی تروریسم هستند؟ اما اگر هر دو معادله 1- قدرت انقلاب اسلامی در برابر ضعف ایالات متحده و 2- صداقت انقلاب اسلامی در برابر فریبکاری ایالات متحده را نپذیرند، بی شک گرفتار پذیرش تفسیرهای خود و رسانه های غربی خواهند شد.
