کارلی پریب، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه بریتیش کلمبیا کانادا، در این باره می گوید: «این یافته نشان می دهد فعالیت فیزیکی می تواند راهکار موفقی در ترک سیگار باشد. البته بهتر است براساس یک برنامه درست انجام شود چراکه انجام آن توسط خود فرد دشوار است.»

در کانادا ۱۷۸ فرد سیگاری در برنامه «دویدن برای ترک سیگار» سال ۲۰۱۶ شرکت کردند. ۷۲ نفر از این افراد تا هفته پایانی در برنامه حضور داشتند که در انتها ترک سیگار توسط ۳۷ شرکت کننده تایید شد.

شش ماه بعد از شرکت کنندگانی که تا پایان برنامه را انجام داده بودند مصاحبه ای بعمل آمد. ۹۱ درصد این گروه هم گزارش کردند که میزان مصرف سیگارشان را کاهش داده بودند.

شرکت کنندگان در جلسات همراه با آموزش دو، شیوه های ترک سیگار، پیاده روی یا دویدن در فضای باز شرکت کردند که شامل افزایش ۵ کیلومتری مسیر دو بود و همچنین از طریق مشاوره تلفنی این برنامه هدایت می شد.

مربیان در قالب پرسشنامه های آماده شده از سوی محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا آموزش می گرفتند. آنها از وسیله ای موسوم به Smokerlyzer برای اندازه گیری مونوکسیدکربن نفس شرکت کنندگان استفاده کردند.

محققان بهبود قابل توجهی در سلامت روان شرکت کنندگان مشاهده کردند و میانگین میزان مونوکسید کربن آنها نیز در حدود یک سوم در طول برنامه کاهش یافته بود.

به گفته پریب، «حتی اگر کسی قادر به ترک کامل سیگار نباشد، کاهش مصرف آن هم می تواند بسیار مثمرثمر باشد.»

حال محققان قصد دارند در برنامه های بعدی افراد را تا زمان ترک کامل سیگار همراهی نمایند.