ابوطاهر پدر این پسر 7 ساله می‌گوید: سربازان نظامی فقط شلیک می‌کردند. تنها راه نجات ما فرار بود. پسرم را در حالی که تیری به او برخورد کرده بود، در بغل گرفتم و فرار کردیم. یک هفته‌ای از پانسمان زخمش می‌گذرد و اکنون در بیمارستان ساحلی بنگلادش بستری شدیم.

آن سوی دیگرجوانی دیده می‌شود که او هم با زخم گلوله نظامیان خشونت طلب میانماری، جراحت برداشته و نیازمند رسیدگی است. عبدالکریم یکی از 200 بیمار اخیر بیمارستان ساحلی در بنگلادش است و دو هفته‌ای است که همراه صدها هزار تن دیگر از کودکان و زنان روهینگیایی از میان ظلم و جنایت وحشتناک از محل سکونتش در میانمار گریخته است.

آسوشیتدپرس درادامه این گزارش نوشته است؛ این بیمارستان ساحلی نیروهای خود را به 20پزشک ارتقا داده تا بهتر بتواند از صدها بیمار نیازمند بستری مراقبت کند.

شاهین عبدالرحمان چوچوری، رئیس بیمارستان بنگلادشی، با اشاره به خشونت و ظلم به مسلمانان روهینگیا می‌گوید: بیشتر بیماران بستری شده در این بیمارستان کسانی هستند که تیر خوردند و جراحات عمیق دارند.

برخی از جراحت‌ها به‌گونه‌ای است که قطع عضو صورت می‌گیرد. دولت میانمار به منظور پاکسازی برخی معترضان به‌دولت، چندین روستا را به آتش کشیده و صدمات جانی و مالی زیادی به مردم وارد کرده است.

آمارهای مربوط به پناهندگان نشان می‌دهد که ارتش میانماربه دنبال خشونت علیه غیرنظامیان و سوزاندن عمده روستاهای روهینگیاست.

خانم شیخ حَسینه واجد، نخست وزیر بنگلادش هم روز گذشته با حضور در میان آوارگان مسلمان روهینگیا از نزدیک با دغدغه‌ها آنها آشنا و مشکلات را بررسی کرد. حسینه واجد بر روند درمان و رسیدگی مشکلات آوارگان میانماری تاکید کرد و خواستار کمک‌های بیشتر سازمان‌های بین المللی در این باره شد.

از سویی دیگر، یورونیوز در گزارشی نوشت: حدود ۳۷۰ هزار نفر از مسلمانان روهینگیا از پایان ماه اوت و در پی فرار از خشونت‌های ایالت راخین در غرب این کشور، به بنگلادش پناه آورده‌اند.

زید رعد حسین، کمیساریای ارشد سازمان ملل در موضوع حقوق بشر در میانمار معتقد است: «آنچه دیده می‌شود، یک نمونه کلاسیک از پاکسازی قومی است». وی «گزارش‌ها و تصاویر ماهواره‌ای» دریافت شده از سوی سازمان ملل را سندی برای اثبات به آتش کشیده شدن روستاهای روهینگیا از سوی نیروهای امنیتی و شبه نظامیان محلی می‌توان توصیف کرد.

در مناطق مرزی میانمار، سازمان‌های بین المللی فعال در امور بشردوستانه روزانه با موج گسترده‌ای از پناهندگان بیمار، زخمی و گرسنه‌ای روبه‌رو هستند که ناتوان از ادامۀ راه، خود را به اردوگاه‌ها می‌رسانند.

سازمان‌های حقوق بشری اعلام کردند؛ مسلمانان آواره روهینگیا علاوه براین که گرسنه هستند نیاز شدیدی به قرص و دارو و مراقبت‌های پزشکی دارند.

اما سخنان فضل الرحمن رئیس حزب افراط‌گرای جمعیت علمای اسلام پاکستان که در دفاع از مسلمانان مظلوم روهینگیا مطرح شد، قابل تأمل است. وی با اشاره به اینکه راه حل دائمی مشکلات مسلمانان میانماری این است که آنها یک ایالت خودمختار داشته باشند، گفت: انسانیت در میانمار زیر پا گذاشته شده است ولی تمام مجامع جهانی نسبت به آن سکوت کرده‌اند.

فضل الرحمن تصریح کرد: آمریکا و اتحادیه اروپا که برای هر مساله کم‌ارزشی جنجال به پا می‌کنند در مقابل کشتار مسلمانان مظلوم روهینگیایی سکوت کرده‌اند.

رئیس حزب جمعیت علمای اسلامی از دولت پاکستان خواست جدی‌تر از قبل به دفاع از حقوق مسلمانان روهینگیایی پرداخته و اجازه ندهد که بودایی‌ها بیش از این به آنان ظلم کنند.

رئیس حزب دیوبندی جمعیت علمای اسلام به سیاست‌های جدید آمریکا نیز اشاره کرده و گفت: کاخ سفید به دنبال ایجاد تغییرات جغرافیایی در منطقه است.

وی اعلام کرد: آمریکا به جای کم کردن نیروهای نظامی خود در افغانستان و سپردن امور این کشور به دست مردم آن، دائماً نیروهای بیشتری را اعزام می‌کند که این نشان‌دهنده سیاست‌های خطرناکی است که آمریکا برای منطقه در نظر گرفته است.جمعیت علمای اسلام، حزب رسمی دیوبندی‌هاست و بسیاری از گروه‌های تروریستی نظیر سپاه صحابه و لشکر جهنگوی به آن وابستگی دارند.

در دفاع از مردم میانمار و همچنین دشمنی با آمریکا، اسرائیل و هند، تمامی احزاب و فرقه‌های پاکستانی از شیعی و غیرشیعی گرفته تا احزاب افراط‌گرا، همصدا هستند و از دولت پاکستانی می‌خواهند رفتار قاطعانه‌ای از خود نشان دهد.
اما روز گذشته رهبر انقلاب اسلامی نیز در واکنش به فجایع میانمار با تأکید بر اینکه راه حل این قضیه اقدام عملی کشورهای مسلمان و فشار سیاسی و اقتصادی به دولت بی‌رحم میانمار است، خواستار ورود و اقدام عملی دولت‌های اسلامی شدند. حضرت آیت الله خامنه‌ای با بیان اینکه در رأس دولت میانمار زنی بی‌رحم قرار دارد که برنده جایزه صلح نوبل است گفتند: با این اتفاقات، در واقع، مرگ جایزه صلح نوبل رقم خورد.

آنگ سان سوچی، که اکنون تقاضاها برای پس گرفتن جایزه صلح نوبل از وی شدت گرفته، ترجیح داده است تا همچنان سکوت کند. سکوتی که بی تردید نشان از ملاحظه کاری‌های سیاسی اوست. سوچی امروز بیش از آنکه به داشتن جایزه صلح شهره باشد، به خیانت در صلح مشهور شده است؛ کسی که معتقدند او این جایزه را در حال ناشایستگی سرقت کرده است.