به گزارش خبرآنلاین ناصر ایمانی روزنامه‌نگار در رابطه با بحث کادرسازی و لزوم نگاه جریان‌ها به این مسئله گفت: در زمینه کادرسازی با یک مشکل جدی در کشور روبرو هستيم. چهارسال دولت اصلاح طلب روحاني امور را در دست داشته و بیش از یک سال است که مجلس اصلاح طلب دهم هم روی کار آمده است. امسال نیز شاهد بودیم که شوراهای شهر را هم در اکثر مناطق، اصلاح طلبان به دست گرفته‌اند؛ اما خبری از روی کار آمدن نیروی جدید نیست.
او ادامه داد: از آنجایی که جریان اصلاحات سالها است از قدرت به دور بوده، دراین سالها فرصت خوبی داشته تا کادرسازی کند؛ اما باز همان نیروهای سال های 76 به کار گرفته شدهاند! شهردار تهران هم معاونانی را در راس امور قرار می دهد که همان بازنشسته های قدیم هستند؛ لذا نمی توانند و یا تمایلی ندارند که از نیروهای جدید استفاده کنند.
ایمانی افزود: وقتی هم سراغ نیروی جوان می رویم، برای مثال وقتی به لیست نامزدهاي مجلس نگاه می کنیم، می بینیم نیروهای جدید از زمره نیروهایی هستند که از تجربه کافی برخوردار نیستند و نمی توانند کارآمدی لازم را داشته باشند. اين نشان مي دهد که یک انقطاع نسلی به وجود آمده است.
این فعال سیاسی با بيان اينکه جریان اصولگرا نیز به همین منوال رفتار می کند و نیروهایی که از این طیف، کشور را اداره می کنند همان نیروهای دهه اول انقلاب هستند، افزود: همین مسئله باعث شده که تربیت نیرو متوقف شود.
او ادامه داد: متاسفانه باید بگویم ریشه خیلی از مشکلات از جمله بحث کادرسازی به احزاب و نبود حزب قوی در کشور باز می گردد. البته منظور من از نبود حزب، تشکلي نیست که در وزارت کشور ثبت نام کرده و مجوز گرفته باشد؛ بلکه منظورم حزب به معنای واقعی است.
او گفت: دلیل دیگری که ما امروز کفگیرمان به ته دیگ خورده این است که مدیران ما حاضر نيستند که مدیران جوان‌تر وارد میدان شوند و از این لحاظ خست به خرج می دهند. به نوعی این وحشت وجود دارد که آیا جوانان می توانند مسوولیت به عهده بگیرند؟ برای مثال آقای روحانی با تمام تلاشی که کرد توانست یک وزیر جوان معرفی کند؛ درحالی که اگر نگاهی بکنیم به سال های اوایل انقلاب و دوران دفاع مقدس می بینیم در آن مقطع کشور و مدیریت جنگ به دست افرادی می افتاد که بسیار جوان بودند و ما در بسیاری از موارد موفق بودیم.
ایمانی ادامه داد: نکته دیگری که باید به آن توجه شود بحث قبیله گرایی است. به این معنا که هر گروه و جناحی که روی کار می آید، خود را مقید می کند به یک جناح و یک طیف. لذا راه برای نسل جوان طيف مقابل بسته می شود. جای تاسف است که بگوییم امروز اغلب نیروهای مدير ما مربوط به دهه اول انقلاب هستند و اگر دهه اولی‌های را کنار بگذاریم، تقریبا هیچ مدیری نمی ماند و این یک خسران بزرگ برای کشور است.
این روزنامه‌نگار که معتقد بود رقابت های سیاسی نیز به دلیل نبود نیرو تبدیل به یک ظاهر برای ایجاد شور انتخاباتی شده است، گفت: بحث اداره کشور و بحث رقابت جناحی دو موضوع متفاوت است. وقتی اداره کشور اهمیت پیدا می کند باید از مسائل جناحی عبور کرد. وقتی هر دو جریان مطرح کشور از جهت نیروهای لایق، کفگیرشان به ته دیگ می خورد، اگر تعصب جناحی نداشته باشند چاره ای ندارند جز اينکه به مدیران از جناح های دیگر رو بیاورند.اما این موضوع در ايران دیده نمی شود. مثلا در تمام دورانی که دولت و مجلس دست اصولگرایان بود، آیا نمي شد دست کم از تعداد معدودی از اصلاح طلبان با توانایی مدیریتی استفاده کنند؟ یا امروز آیا در میان اصولگرایان مدیر توانمند در حد رئیس بیمارستان و ... وجود ندارد؟!!
ایمانی در پایان گفت: امروز هر دو جناح اصولگرا و اصلاح طلب به یک کادرسازی و تربیت نیرو نياز دارند. اگر این روند ادامه داشته باشد قطعا با مشکلات بیشتری رو به رو خواهیم شد. این یک نقطه ضعف است که باید مرتفع شود.
